Lisa in alle Staten – het kinderachtige imago van mijn opleiding
Rosa Tromp | Lisa Wolkers
Creative Business-student Lisa Wolkers spendeerde voor haar minor een halfjaar in de VS en is nu weer op de HvA te vinden, terug op Hollandse grond. Deze keer merkt ze tijdens een sollicitatie dat ze zich een beetje schaamt voor haar opleiding.
Het nieuwe stonesonderwijs van Communicatie en Creative Business (CO+CB) heeft in de afgelopen twee jaar al vaak kritiek ontvangen. Natuurlijk is het niet alleen maar kommer en kwel, daarom gaf ik de opleiding begin dit jaar nog een pluim. Toch kijken veel docenten en studenten kritisch naar het onderwijs dat op dit moment bij de opleidingen gegeven wordt.
In de wandelgangen gaat het gesprek onder studenten vaak niet alleen over de inhoudelijke aspecten van het nieuwe onderwijssysteem. Het vaakst gaat het nog wel over de zogenaamde ‘kinderachtige’ insteek van de opleiding. En eerlijk gezegd sluit ik mij daar volledig bij aan.
Creative Business heeft al jaren de reputatie een pretopleiding te zijn. Het zou een studie zijn voor mensen die niet weten wat ze willen met hun leven. Erg jammer, en ook wel onterecht, naar mijn idee. Maar met de invoering van het nieuwe onderwijs begin ik wel steeds meer het idee te krijgen dat de opleiding zelf aan dit imago bijdraagt.
Mijn oma uitleggen wat stones zijn is tot daaraan toe, maar hoe doe ik dat in een sollicitatie?
Zo hebben de vakken die we in het stonesonderwijs volgen ook nieuwe namen gekregen. In plaats van de oude vakken zoals Mediaondernemerschap of Tekstschrijven die we kregen, volgen we nu modules zoals ‘Stemmen in de stad’, ‘Maken om te raken’ en ‘Design the future’. Ik vraag me nu weleens af hoe ik op een familieverjaardag moet uitleggen wat ik nou eigenlijk studeer.
Nee, we noemen het ook geen vakken meer, maar ‘stones’. Je kunt ook stones volgen van twintig weken lang en die noemen we ‘challenges’. Het klinkt soms een beetje alsof we een bordspel aan het spelen zijn op onze opleiding, met pionnen die staan voor keuzes die we in onze carrière kunnen maken. Zo’n ‘studieroutekaart’ lijkt me nou niet de juiste manier om nieuwe studenten voor een opleiding aan te spreken.
Op open dagen wordt er vaak verwezen naar de individuele modules die je kunt volgen, maar het lijkt in het nieuwe onderwijs soms wel alsof het eigenlijke idee van de opleiding wat kwijt is. Hoe moeten buitenstaanders deze opleiding serieus nemen, als de huidige studenten de stones en challenges belachelijk vinden? Waar is de tijd gebleven waarin we een concrete specialisatie deden in media of marketing, in plaats van ‘Verhalen verdienen toekomst’ of ‘Storyhackers’?
Recent ben ik begonnen met het zoeken naar een stage. Het is daarom dat ik er nu op terugkom, want juist nu is het belangrijk om op papier te delen welke vakken en specialisaties ik tijdens mijn opleiding heb gevolgd. Mijn oma uitleggen wat die stones nou precies inhouden is tot daar aan toe, maar hoe ga ik dit verwoorden in een motivatiebrief? Ik heb dus uiteindelijk zelf maar besloten om op mijn CV te zetten dat ik een specialisatie in journalistiek, creatief schrijven en magazine publishing heb gevolgd. Terwijl dat in principe eigenlijk helemaal niet waar is.
Ja, die onderwerpen worden wel behandeld in het rijtje stones en de extracurriculaire activiteiten die ik daarnaast heb gevolgd, maar échte specialisaties zijn het niet meer. En dus zet ik maar niet op mijn CV dat ik een challenge heb gedaan. Dat komt naar mijn idee gewoon een stuk minder professioneel over.
Ik hoop dat er ergens, tijdens deze evolutie van ons onderwijs, toch weer wordt gekozen om traditionelere namen te gebruiken voor de vakken die we krijgen. Dat maakt het voor iedereen makkelijker om te begrijpen waar we mee bezig zijn, maar ook een stuk serieuzer. Al is het maar om studenten te helpen bij het vinden van een stageplek.
