Lisa in alle Staten – uitgebuite studenten en ander stageleed
Rosa Tromp | Lisa Wolkers
Creative Business-student Lisa Wolkers spendeerde voor haar minor een halfjaar in de VS en is nu weer op de HvA te vinden, terug op Hollandse grond. Deze keer zet ze zich schrap voor haar stage, na alle negatieve ervaringen die medestudenten hebben opgedaan.
Na de zomer begin ik aan mijn laatste jaar op de HvA. Dat betekent dat ik mijn vierdejaarsstage moet gaan lopen. Ik kijk hier al sinds mijn stage in het tweede jaar naar uit en sta te popelen om het werkveld weer in te mogen.
Maar er is iets dat me de laatste tijd nogal bezighoudt bij het solliciteren naar de juiste stage. Na het spreken van mijn studiegenoten over onze vorige stages ben ik me meer zorgen gaan maken om wat mij straks te wachten staat. Velen hebben nare ervaringen meegemaakt.
Medestudenten vertelden te worden uitgebuit, en iedere dag koffie te moeten halen voor kantoor
Sommige studenten vertelden mij dat ze het gevoel hadden te worden uitgebuit. Ze benoemden dat ze vaak verplicht werden om taken uit te voeren die niks te maken hebben met de opleiding of hun leerdoelen. Sommigen mochten iedere dag weer koffie halen of boodschappen doen voor het hele kantoor. Ik heb eigenlijk maar weinig mensen gesproken die wél iets positiefs kwijt konden over hun stageperiode.
Voordat we starten met onze stageperiodes wordt er nadrukkelijk benoemd dat we aan de bel moeten trekken als er iets aan de hand is. Maar in de meeste situaties gebeurt er niks, wanneer er contact wordt opgenomen met de docent. Het is haast niet mogelijk om op korte termijn nog een nieuwe stageplek te vinden. Uiteindelijk ben je als student toch de dupe in zo’n situatie: rond je de stage niet af, dan loop je waarschijnlijk studievertraging op. Het stagebedrijf ondervindt daar geen consequenties van en kan het volgende semester toch wel weer nieuwe studenten vinden.
Bedrijven moeten zelf natuurlijk zorgen voor een fijne werksfeer, dat zijn ze aan hun stand verplicht. Maar je kunt het niet alleen aan hen overlaten, denk ik. Ook de hogeschool mag hier een grotere rol in spelen. Tijdens mijn eerdere stage is mijn coach bijvoorbeeld nooit op locatie langsgekomen. Ik denk dat het belangrijk is dat docenten als een soort ‘buitenstaander’ af en toe even kunnen zien hoe de student zich verhoudt binnen het bedrijf. Zij kunnen beoordelen of dit allemaal op een gezonde manier gebeurt.
Ik vind het schrikbarend dat een docent een student laat spartelen in zo’n situatie
Daarnaast is het ook belangrijk dat docenten bereikbaar blijven en dat er duidelijker wordt gemaakt aan studenten waar ze hulp moeten zoeken in het ergste geval.
Laatst appte een medestudent mij of ik misschien wist wat hij moest doen. Hij schreef dat hij uitgescholden en bedreigd werd op zijn stageplek. Zijn coach vanuit de opleiding reageerde niet meer op mails en de student wist niet meer waar hij het zoeken moest. Wat het probleem ook was; ik vind het gewoon schrikbarend dat een docent een student zo laat spartelen, in een situatie die duidelijk onveilig is.
Als stagiairs willen we gezien worden als gelijkwaardige werknemers. Tegelijkertijd zijn we natuurlijk ook nog maar studenten. Wij komen net kijken en hebben het juiste voorbeeld nodig van degenen die al langer de gangen van het kantoor bewandelen. De hogeschool zou daarin een coachende rol moeten hebben. Het is ontzettend belangrijk dat docenten nauw samenwerken met onze stagebedrijven, zodat we een fijne, en vooral leerzame stageperiode tegemoet kunnen gaan.
