Van gymnastiekzaal tot springkussen, dit is hoe de Alo er vroeger uitzag

4 december 2018
Beeld:

Beeldbank stadsarchief amsterdam

Geplaatst door
Anne Posthuma
Op
4 december 2018

De Alo zit pas sinds 2005 in het Dr. Meurerhuis in Osdorp. De opleiding voor lichamelijke opvoeding begon in 1925 met alleen een sportveld op het Olympiaplein, en jarenlang fietsten studenten door de hele stad voor hun lessen. Zo zag het er vroeger uit op de Alo.

Beeld: Beeld: Canonlo | Brochure eerste opleidingsjaar in 1925

In 1925 begonnen de eerste studenten aan de Alo, opgericht als de ‘Nederlandsche Vereeniging tot Inrichting van een Wetenschappelijk Centrum tot Lichamelijke Opvoeding’. Een instituut waar je opgeleid wordt tot eerstegraadsleraar lichamelijke opvoeding en waar je als student zowel een praktische als theoretische opleiding volgt. 

 

Twee jaar na de komst van de eerste studenten werd de opleiding officieël geopend en werd Dr. Gerrit Nieuwenhuis als rector aangesteld, die een ‘duidelijke visie’ had voor wat de Alo moest zijn: sport vormt volgens hem zowel het lichaam als de ‘ziel’. Volgens hem kan sporten je een beter mens maken.

 

Heel lang kon Nieuwenhuis zijn ideeën over de toekomst van de opleiding niet toepassen, want in 1931 verongelukte de eerste rector van de Alo.

 

In 1933 kreeg de opleiding een eerste vaste onderwijslocatie: aan de Nicolaas Maesstraat, een aangepast voormalig schoolgebouw.

 

(De tekst gaat door onder de afbeeldingen.)

Beeld: Canonlo | In de beginjaren van de Alo sportten studenten op het Olympiaplein.
Beeld: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam | Sporters op het Olympiaplein in 1927
Beeld: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam | Studenten krijgen instructie over sportmassage in het gebouw aan de Nicolaes Maesstraat.
Beeld: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam | Studenten in de gymnastiekzaal van Nicolaes Maesstraat 100, ca. 1927

Begin jaren zestig was de Nicolaas Maesstraat alleen niet meer voldoende. Studenten fietsten de hele stad door om hun lessen bij te wonen: onder andere naar locaties in de Jordaan, het Olympisch stadion, de Bosbaan en de oude RAI.

 

In 1968 verhuisde de ALO daarom naar een nieuw gebouw aan de Willinklaan in Amsterdam Nieuw-West, waar meer ruimte was. Het nieuwe gebouw werd geopend door prins Bernhard.

 

De onderstaande video, een polygoonjournaal Bioscoopjournaals die van 1919 tot 1987 werden geproduceerd.uit 1970, is opgenomen in de Amsterdamse Alo aan de Willinklaan. Daar werd een reuze springkussen gedemonstreerd, ‘een idee vol mogelijkheden’ aldus de presentator: ‘wie op dit luchtkussen zit, ligt, loopt of danst, dwingt daarmee niet alleen zichzelf maar ook anderen tot beweging.’

Ergens midden jaren tachtig werd de ALO deel van de Hogeschool van Amsterdam, als onderdeel van de Educatieve Faculteit Amsterdam (EFA)Nu de Faculteit Onderwijs en Opvoeding (FOO) die nu niet meer bestaat.

 

Naast de groeiende docentenopleiding kwamen er in de jaren negentig plannen voor een nieuwe opleiding sportmanagement, en door digitale ontwikkelingen voldeed het gebouw aan de Willinkslaan niet meer aan de eisen. In 2005 werd het Dr. Meurerhuis geopend, twee minuten lopen van de Willinklaan.

Beeld: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam | Sportpark Ookmeer in 1985, waar ook de alo aan de Willinklaan gevestigd was.

Sinds 2005 studeren in het Dr. Meurerhuis de alo-studenten, studenten Voeding & Diëtetiek, en studenten sport, management & ondernemen. Ter ere van het negentig jarige jubileum van de alo werd onderstaande video gemaakt. Met oud-leerlingen, die in de jaren vijftig van Amsterdam-Zuid naar het centrum fietsten, en weer terug.