Jacob Eikelboom | ‘Het liegen wat ik geen liegen noemde hield ik niet lang vol’
Rosa Tromp
Naast overtuigd twijfelaar is Jacob Eikelboom docent bij de opleiding Sociaal Juridische Dienstverlening. Elke twee weken schrijft hij een column over het verwarrende leven op en rond de hogeschool. ‘De trots en vrijheid om jezelf te kunnen zijn is niet vanzelfsprekend, ook niet op de HvA.’
Toen ik deze zomer tijdens de Canal Pride de vrijheid vierde, moest ik denken aan het liegen dat ik deed en dat ik met enige regelmaat herken bij mijn studenten. Tegen mijn ouders loog ik dat mijn vriendje maar een vriendje was. Toen ik hun de waarheid had verteld begon het liegen tegen mijn leerlingen op de eerste school waar ik lesgaf. Een dappere collega had verteld over haar liefdesleven met een vrouw. Een paar uur later stond er ‘kutlesbi’ in haar auto gekrast.
Ik hield dus maar mijn mond over de man met wie ik samenwoonde. Dat liegen wat ik voor mijzelf geen liegen noemde, hield ik niet lang vol. Jezelf verloochenen uit schaamte of angst is vermoeiend en werkt belemmerend. Inmiddels ben ik bevrijd van schaamte en angst en sta ik met collega’s en studenten op de HvA-boot tijdens de Canal Pride. We vieren met trots de verworven vrijheid dat we kunnen zijn wie we willen zijn, ook op de HvA.
‘Ik hoor studenten schaamteloze vragen stellen, in mijn aanmoediging tot grenzeloze vrijheid in denken’
Die trots en vrijheid is niet vanzelfsprekend, ook niet op de HvA. Als ik mijn studenten aanmoedig om grenzeloos en vrij te denken, leidt dat tegelijkertijd tot het stellen van schaamteloze vragen. Homo’s zijn toch al lang geaccepteerd? Hetero’s hebben toch ook geen vlag? Waarom zo opzichtig en bloot? Meestal gaan zulke vragen over in overtuigingen. Je mag best homo zijn, maar val mij er niet mee lastig. Dat je homo bent, is een beproeving van god. Trans mensen zijn ziek.
Mijn eerste neiging is reageren met verbale karate. Over kleingeestige levens, Staphorst aan de Amstel en perverse goden. Dat is de oude woede die af en toe opbreekt. Maar ik zie de studenten over wie het gaat vaak wegduiken en vervallen in liegen, precies wat ik ook deed. Die hebben meer aan mentale karate.
Trots start met zelfacceptatie die hand in hand gaat met empowerment, om uiteindelijk net zo schaamteloos jezelf te zijn als degene die jou schaamte aanpraat. De HvA’ers op die boot deze zomer waren daarin geslaagd. Het enige waarvoor we moesten wegduiken waren de lage bruggen. Ik gun iedereen zo’n vrije plek op een boot, in een leslokaal, projectgroep, stageplek of thuis. Denk daar maar eens aan, mocht je jezelf wel eens afvragen: hoezo Pride?
