Raúl rommelt voor het laatst – en werkt aan een roman
Daniël Rommens
Raúl Inzaurralde is SIS-specialist op de HvA. Naast die zeer opgeruimde kantoorbaan rommelt hij wat aan in het leven en daarover schrijft hij voor HvanA. Dit is zijn laatste column.
Het einde van het studiejaar nadert en dat is voor iedereen op de HvA een drukke periode. Deze weken is het dan ook extra belangrijk om aan tijdmanagement te doen. De beste manier om tijd te winnen is het tegelijkertijd uitvoeren van verschillende taken. Ik ben dan ook heel blij dat ik een truc heb gevonden waarmee ik mijn gewone werk kan doen, en ondertussen een roman kan schrijven.
De laatste tijd voer ik veel gesprekken met mijn collega’s via Microsoft Teams. Nu heb ik een nieuw knopje gevonden, waardoor deze gesprekken automatisch in het Engels worden getranscribeerd. Ik en mijn collega’s spreken Nederlands met elkaar, maar Microsoft Teams transcribeert ons gesprek fonetisch alsof het Engels zou zijn. Onze gesprekken gaan altijd over het SIS-systeem, maar in de tekst die wordt gegenereerd is daar nooit iets van te herkennen. Als ik de tekst weer naar het Nederlands vertaal in Google en vervolgens enigszins samenhangend probeer te maken, dan ontstaan er dialogen als deze:
LV: ‘En, houd je je nu goed? De symptomen zijn pas dagen later specifiek. Ook deze kleine paasdagen van inbinden en loslaten blijf ik verslaafd aan mijn vak, maar goed. De laatste keer dat we hier vertrokken, ontmoette ik een overlevende van Microtis. En dan te bedenken dat een mijl van hier oudere en oudere appels gebrek hebben aan enige gemeenschap.’
‘De laatste keer dat we hier vertrokken, ontmoette ik een overlevende van Microtis’
RI: ‘Het is in ieder geval inmiddels duidelijk dat dit geen examen is. Ik adviseer je om koper te kopen van derden, en daarmee bedoel ik Erik. Let wel: ik begin net in deze branche. Wat ongetwijfeld aan het proces heeft bijgedragen, is dat Charlotte de interactie met de hemel onderbrak. Ik zou zeggen: ‘Haal alles uit de kleine kinduitdager in jezelf.’’
LV: ‘Ja, maar dat past niet bij de auto. Zeker niet bij onze Baart 84 in het zwart. Dat weet jij ook, Guido. Weet je nog dat we met Academy begonnen? Dat is nu een personage geworden. Zing enkele projecten voor mij, alsjeblieft. Ik dacht dat de batterijen van de karaokemachine in de achterbak lagen. Ik kan het namelijk niet uitstaan om mijn stem terug te horen, zoals ik ook geen nylon kousen kan verdragen – dat is meer iets voor computerhonden met ego’s.’
Deze tekst is voortgekomen uit een gesprek waarin ik mijn collega uitlegde hoe je een cijfer verwerkt in SIS. Zo eindigt elke werkvergadering nu met een cliffhanger aan het einde van het nieuwe hoofdstuk van mijn roman. Elke dag kijk ik weer uit naar de volgende avonturen van mijn personages. Ik heb een parallelle wereld gecreëerd waar ik geen genoeg van kan krijgen. Ik zie op tegen de vakantie, waarin ik weer opgesloten zal zijn in eendimensionale dialogen, die alleen zijn wat ze zijn.
