Passie – kinderboeken schrijven
Flora Woudstra | Wijnand de Jong op basisschool Elzenhagen
Waar gaan HvA’ers écht voor door het vuur? Wat hebben ze over voor hun passie en wat moeten ze ervoor laten? Vandaag Wijnand de Jong (42, docent toegepaste psychologie) die kinderboeken schrijft.
‘Schrijven is verslavend voor me, een soort meditatie. Tijdens het schrijven van mijn kinderboek Echt alsof kon ik helemaal opgaan in een andere wereld. Net als wanneer je leest, alleen nu kon ik de wereld ook controleren. Het is alsof ik in een zeepbel zit. Ik vind het net zo fijn als op vakantie gaan.’
‘Ik deed tien jaar over het schrijven van dit kinderboek. Omdat ik er nog allerlei dingen naast had, zoals werken op de HvA. Natuurlijk was het ook wel in drie jaar gelukt, maar dan was het nooit in de boekenwinkels gekomen. En dat wilde ik wel graag. Net als veel mensen die iets kunstzinnigs doen: je wil je schilderijen of liedjes toch graag met anderen delen. Afgelopen februari is het dus gelukt: toen was Echt alsof overal te koop.’
‘Ik vind schrijven net zo fijn als op vakantie gaan’
‘Het verhaal gaat over Ward Vrijdag en zijn beste vriendin Sofie. Als er van hun basisschool allemaal kinderen met hun hele gezin verdwijnen gaat het tweetal op onderzoek uit. De hoofdpersoon is gebaseerd op mijzelf toen ik ook in groep 8 zat. Ik was een tikkeltje eigenwijs en niet heel braaf, maar had wel het hart op de goede plek. Ward is even oud als de groep kinderen van basisschool Elzenhagen in Amsterdam-Noord voor wie ik vandaag een les verzorg over mijn boek en hoe je een goed verhaal schrijft.’
Prentenboeken
‘Mijn passie begon ooit met het tekenen van prentenboeken. Maar al snel ontdekte ik dat ik iets wilde maken voor wat oudere kinderen, omdat ik mijn verhalen te ingewikkeld maakte. Bijvoorbeeld over een kip op een boerderij die zich anders voelde en wilde weten wat er achter de horizon is. Dat is natuurlijk veel te filosofisch voor een kind van vier. Zo kwam ik op het idee een boek te schrijven.’
(De tekst loopt door onder de video.)
‘Ik vind het ontzettend leuk om te kunnen denken zoals kinderen. Zij zijn zo ongefilterd en zeggen gewoon wat er in ze opkomt. Ze doen nog niet wat ze door de maatschappij is aangeleerd, zoals volwassenen. In het schrijfproces probeer ik me ook dingen af te vragen zoals zij dat doen en hun ongegeneerdheid naar voren te laten komen.’
‘In het schrijven van een boek moet je vooral veel tijd stoppen – en ook in de campagne als het in de winkels ligt. Daarnaast heb ik een paar duizend euro geïnvesteerd in advies over de inhoud en de eindcorrectie. Maar dat vond ik het allemaal waard.’
Uitlaatklep
‘Ik zou het een groot gemis vinden om nooit meer te kunnen schrijven. Ik heb echt een creatieve uitlaatklep nodig. Tekenen, schrijven, cabaret: ik moet zoiets doen voor mijn geestelijke gesteldheid. En ik kan het anderen ook aanraden iets persoonlijks te maken. Natuurlijk stel je je dan kwetsbaar op, maar als het lukt geeft het ontzettend veel voldoening.’
‘Ik moet iets creatiefs doen voor mijn geestelijke gesteldheid’
‘Natuurlijk heeft mijn vriendin wel eens last van mijn passie. Dan merkt ze dat ik afwezig ben en met mijn hoofd in het boek zit. Of ze wordt gek als ik weer allemaal ideeën voor een nieuw verhaal op haar afvuur. Maar ze vindt het vooral leuk voor me. En die ene week dat ik in Gent was en me volledig afzonderde om te schrijven, daar staat een andere week waarin ze in haar eentje op reis gaat tegenover – iets wat ze graag doet.’
‘Het zou goed kunnen dat mijn volgende project niet weer een kinderboek is, maar iets anders creatiefs. Ik hou ook erg van tekenen – ik heb de cover van het boek bijvoorbeeld ook zelf getekend. Op het moment ben ik bezig met een stripboek voor volwassenen over kantoorperikelen. Het hangt af van de verkoop van dit boek waar ik voor kies, want bij de promotie ervan komt veel kijken. Ik verhuis volgend jaar voor een half jaar naar India met mijn vriendin, dus ik ga vooraf bedenken hoe ik mijn tijd daar ga invullen.’
Tekst: Carlijn Schepers
Video: Flora Woudstra
