Er groeit een ‘boom’ in de HvA: ‘Niemand kan zo om inclusie heen’
Kyrie Stuij
Als je het Nicolaes Tulphuis binnenstapt is het onmogelijk het felgekleurde kunstwerk niet te zien. De ‘Diversity Tree’ is een idee van Isra Suwandhy (20, Verpleegkunde). ‘Het is een manier om iedereen te laten weten dat die welkom is.’
Je moet er een beetje fantasie voor hebben: de diversiteitsboom ‘groeit’ namelijk aan een betonnen draagpaal midden in de hal van de gezondheisdscampus. Maar als je dichterbij komt tekenen de groene bladeren zich af, net als portretten. De een met een hoofddoek, de ander in een rolstoel. ‘Groeien naar een inclusieve HvA’ staat er met krijt op geschreven, daaromheen suggesties van studenten en medewerkers.
Tastbaar
‘Kansengelijkheid’, schrijft Isra zelf op het kunstwerk dat gemaakt is door illustrator Sioejeng Tsao. Het is de dag van de onthulling van de diversiteitsboom, bijna precies een jaar nadat ze studentambassadeurVorig jaar kreeg elke faculteit een studentambassadeur die zich in zou zetten voor inclusie. werd en het idee bedacht. ‘Het voelt als een droom die uitkomt. Vorig jaar zat ik in mijn eerste jaar en was ik nauwelijks op de campus. Nu ben ik hier en kan ik mijn idee aanraken.’
Dat het kunstwerk er nu staat heeft nogal wat voeten in de aarde gehad. Isra kwam als eerstejaarsstudent oog in oog met de stroperigheid van een hogeschoolorganisatie. Er waren gesprekken nodig met minstens tien man voordat er schot in de zaak kwam.
‘Toen ik eenmaal de juiste mensen had gevonden voor toestemming, duurde het een tijd voordat we het konden uitvoeren. Het idee was eerst om een kunstboom te maken, maar dat mocht bijvoorbeeld niet vanwege de brandveiligheid.’ In april overwoog ze met het project te stoppen. ‘Maar ik dacht: als studentambassadeur ben ik verantwoordelijk om het af te maken. Ik ben blij dat ik dat heb gedaan.’
Gesprek
Iedereen die er langs komt kan met krijt op het kunstwerk schrijven, het liefst iets dat bijdraagt een aan inclusieve hogeschool. Omdat mensen dat anoniem kunnen doen, hoopt Isra dat zij niet het gewenste antwoord geven, maar eerlijke suggesties doen waar de HvA daadwerkelijk iets mee kan.
Maar in hoeverre draagt het echt bij aan hoe geaccepteerd studenten en medewerkers zich voelen? ‘Wat het verschil kan maken is dat iedereen die hier binnenkomt geconfronteerd wordt met deze waarde’, zegt Isra. ‘Er staat, gelijk bij binnenkomst, inclusie is hier belangrijk. Je kunt er wel om heen lopen, maar je kunt niet om de boodschap heen.’
Kwetsend
Ze acht de kans klein dat studenten de illustratie gaan gebruiken voor andere boodschappen. ‘Ik ben er wel op voorbereid. Mochten mensen iets kwetsends schrijven, dan kunnen we het natuurlijk uitvegen. Maar liever zou ik, als ik het zou zien, gewoon rustig met die persoon willen praten: waarom schrijf jij dat eigenlijk? Uiteindelijk is het doel iedereen zich welkom voelt en dat we het gesprek aangaan met elkaar.’
