Julia juicht – En bereidt zich mentaal voor op het herpakken van de studie
Daniël Rommens
Vanuit Noord-Brabant gaat Julia Kroonen (19) voor het tweede jaar naar de HvA om te studeren. Grote stad, lange treinreis en een door corona beperkt studentenleven; Julia schrijft het allemaal op. Deze week over de teruggang naar Zoom-lessen en verwarrende deadlines.
Het moment komt steeds dichterbij dat mijn stage erop zit en dat ik weer moet gaan studeren. Als ik denk aan het moment dat ik weer Zoom-lessen moet volgen en me bezig moet gaan houden met het maximumaantal pagina’s van een belangrijk verslag, slaak ik een diepe zucht.
Eigenlijk is dat wel grappig, want ik vind studeren niet eens zo heel erg. Integendeel: ik vind het echt enorm fijn. Het geeft me negen van de tien keer veel voldoening en ik hoef me tijdens mijn studie nooit bezig te houden met het huis schoonmaken. Ook is studeren hét excuus om verjaardagen te vermijden.
(Wil je deze column liever luisteren? Julia leest ‘m hieronder zelf aan je voor.)
Nee, het vervelende aan studeren is toch echt wel hoe ik het noem ‘het gezever’. Daarmee bedoel ik de kleine onnodige eisen die het maken van een verslag echt verschrikkelijk maken. Dat je een creatief vormgegeven voorblad moet maken (wat is creatief?) of een filmpje van maximaal één minuut waar je eigenlijk zes uur voor nodig hebt. Of nog erger: honderdduizend verschillende enorm belangrijke quizzen afleggen waarvan de deadlines vrijwel niet te vinden zijn. En dan komt mijn terugkomst op de HvA ook nog op zo’n gigantisch ongelegen moment: 1 februari 2021. Dé maand waarin ik jarig ben! Op mijn verjaardag, de 27e, zal ik me dus waarschijnlijk druk maken om irrelevante eisen voor mijn weet-ik-veel-verslag.
Maar niet alleen studeren is shit, ook de reis ernaartoe. Ik bereid me voor op een tentamen in april om negen uur ‘s ochtends, waarvoor ik om zes uur mijn bed uit moet om vervolgens in de regen naar het station te fietsen. Eenmaal op het station zou ik bij Starbucks dan een White Chocolate Mocha kopen die dan niet meer blijkt te smaken en waar ze mijn naam voor de honderdste keer niet meer opschrijven. Ze hebben zelfs weleens ‘juli’ geschreven, alsof ze zelf ook graag terug naar huis willen. Maar volgens mijn vriend komt deze spelfout doordat ik te zacht praat als ik iets bestel.
‘Misschien kan ik dan ook het Ik-ben-een-Amsterdammer-traject weer voortzetten’
Zo, dat was het geklaag. Ik ben me optimaal aan het voorbereiden voor mijn terugkeer naar de HvA. Want zo zal het er ongeveer uit gaan zien. Al zijn er natuurlijk ook voordelen van weer gaan studeren. Zo is een veel te zoete koffie op z’n tijd wel lekker hoor, die van ons thuis is namelijk nogal bitter. En dan heb ik eindelijk tijd om leuke boeken te lezen in de trein, want die liggen nu ook maar eenzaam in mijn kast. Oh ja, misschien kan ik dan ook het Ik-ben-een-Amsterdammer-traject weer wat meer voorzetten, want dat is tijdens mijn verblijf in het verre Liempde echt compleet tot een dieptepunt gekomen. Zonde, want volgens vrienden zou ik er echt goed in zijn!
Al met al: het wordt in februari een grote ellende aan studeren. Daarom is het belangrijk dat ik nu alvast mijn honderd uur aan slaap ga pakken die ik in maart moet missen als ik de volgende ochtend een belangrijke deadline heb. HvA, maak me tot die tijd alsjeblieft niet wakker. Ciao!
