Medewerkers opgelet: hier is een ‘allerlaatste veer voor in je reet’

11 december 2020
Beeld:

Still van YouTube

Geplaatst door
Daniël Rommens
Op
11 december 2020

‘Wringen in bochten, opnieuw alles uitvinden, alles op alles, koste wat het kost.’ Zo moet het jaar 2020 voor HvA’ers gevoeld hebben volgens spoken word-artiest Tato Wesselo, die in een video docenten en andere medewerkers in het zonnetje zet.

Het decor is een koude akker en het zonnetje winters bleek, maar de boodschap is warm. ‘Ieder land staat of valt met de mensen gerelateerd aan dit vak’, zo spreekt Wesselo HvA-medewerkers toe. ‘Als het aan mij had gelegen hadden die mensen op scholen allang bakken met geld over de toonbank gesmeten gekregen.’

 

(De tekst loopt door onder de video.)

Het idee voor de video komt van docenten Loes Wernsen en Lisanne van Nieuwkerk (Creatieve Business) voor de jaarafsluiting van hun faculteit Digitale Media & Creatieve Industrie. ‘Wij vonden dat iedereen die zich zo heeft ingezet in het afgelopen jaar wel een bedankje verdiende’, aldus Van Nieuwkerk.

Beeld: Loes & Lies

De twee docenten trekken samen op en staan binnen de opleiding bekend als ‘Loes & Lies’. Nu het jaar niet kon worden afgesloten met een kerstborrel, werd het duo gevraagd om een digitaal kerstbal te bedenken voor de medewerkers. De video, die sommige docenten op het bal tot tranen toe roerde, was daar onderdeel van.

 

‘Normaal gesproken zet de HvA de student centraal, maar wij vonden dat de medewerkers nu eens centraal mochten staan’, laat Wernsen weten. ‘Dit jaar moesten we alles opnieuw uitvinden. Ergens vind ik dat heel leuk. Er zijn dagen dat ik allemaal mogelijkheden zie, maar zeker nu het donkerder wordt heb ik ook dagen van opstaan, laptop open, staren naar een scherm en laptop weer dicht.’

 

Emoties
Van Nieuwkerk herkent dat gevoel: ‘Ik werk altijd hard voor de studenten. Dat ik ze nu niet zie, maakt het werk extra zwaar. Je mist de energie die je normaal gesproken van studenten terugkrijgt.’ Artiest Wesselo, oud-student van Wernsen op de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, vat dat gevoel treffend samen: ‘Zoomen, Skypen, MS Teams, internetten, Slacken... ...luie studenten die hun webcam zonder te zeggen afsluiten, afschermen, afmelden, uitloggen.’

 

‘Je ziet de emoties van studenten niet’, zegt Van Nieuwkerk. ‘Dus je weet niet of wat je net hebt verteld ook bij je studenten is geland.’ Desondanks voelen beide docenten waardering van hun studenten. ‘Ik ben zelf heel open over alles wat ik moet doen om het onderwijs alsnog mogelijk te maken. En studenten herkennen een deel van de dingen die ik tegenkom.’

‘Ik hoop dat we straks samen durven vooruitkijken, in plaats van te overleven in het nu’

‘Mijn eigen studenten zien wel wat ik allemaal doe’, voegt Wernsen toe. ‘Maar als ik bijvoorbeeld lees dat een student het HvA-onderwijs niets meer dan een goedkope streamingdienst noemt, dan doet dat wel een beetje pijn. We hebben deze video bedacht voor alle docenten, maar ook voor iedereen die op de achtergrond zorgt dat de boel blijft draaien. Voor iedereen en ieders gevoel dat wij zo goed kennen.’

 

‘Zaaien, ploegen, ploeteren, zaaien ploegen, ploeteren en ditmaal pas later oogsten’, zo omschrijft Wesselo het werk. Van Nieuwkerk vindt het passend. ‘Ik hoop studenten straks weer in het echt te zien. Ik hoop dat we dan samen durven vooruitkijken, in plaats van te overleven in het nu.