Deze docenten maakten er als student een potje van: ‘Ik was jong, wild en chaotisch’
Eigen foto | Docent Binnert de Beaufort in zijn studentenjaren
Leraren zaten ook ooit in de collegebanken, maar waren niet altijd de braafste leerlingen van de klas. Docenten Jaap, Jeroen en Binnert vertellen over hun studiejaren.
Als een docent boos wordt omdat niemand de huiswerkopdracht heeft gemaakt, is het soms moeilijk te geloven dat ze zelf ook ooit jong waren. Toch maakten sommige docenten er vroeger een potje van als eindeloze langstudeerder of door hun opleiding nooit af te ronden.
‘In de media werd er nooit om een diploma gevraagd’
Jaap Boots (59, docent bij opleiding Creative Business)
‘Ik wilde eigenlijk Journalistiek studeren, maar werd hiervoor uitgeloot. Daarom besloot ik op achttienjarige leeftijd Nederlands te gaan studeren in Amsterdam. Ik was een ambitieuze student, maar ook jong, wild en chaotisch. Ik deed van alles naast school. Zo was ik studentenmentor en werkte ik bij kleine magazines, zoals het faculteitsblad. Daarnaast schreef ik gedichten, zat ik in een bandje en sloot ik me aan bij de kraakbeweging. Het was een spannende tijd met veel protesten, waar ik graag deel van uitmaakte. Je werd in die tijd nog niet van de opleiding gegooid als je het eerste jaar niet haalde. Ik had het geluk dat mijn vader betaalde, waardoor ik na tien jaar nog steeds studeerde.’
‘Ik kwam via de kleine magazines bij het tijdschrift Vrij Nederland terecht, waar ik naast mijn opleiding als freelance journalist aan de slag ging. Dit was te gek. Ik schreef veel over mijn passie popmuziek en deed de leukste interviews. In 1988 werd ik gevraagd om als presentator mee te werken aan een VPRO-jongerenprogramma voor televisie. Een eenmalige kans, die ik móest grijpen. Ik liet mijn vader weten dat ik stopte met studeren en koos voor een carrière. Natuurlijk had ik naast mijn werk ook nog mijn scriptie kunnen schrijven, maar hier had ik de discipline niet voor. In de avonduren ging ik liever naar het café, schreef ik gedichten en sprak ik met vriendinnetjes af.’
‘Ik werkte vijfentwintig jaar lang in de media. Eerst bij VPRO en daarna als radio-dj bij 3FM en NPO Radio 6. Al deze tijd werd er nooit naar een diploma gevraagd. Het gaat in de media vooral om je eerdere werk. Toen ik bij de HvA solliciteerde en vertelde dat ik nooit ben afgestudeerd, gingen er wel wat wenkbrauwen omhoog. Ik moest eerst mijn onderwijsbevoegdheid halen, voordat ik hier aan de slag mocht.’
‘Uiteindelijk kwam ik zonder diploma dus goed terecht. Ik probeer studenten daarom altijd mee te geven dat een studie vooral bedoeld is om te ontdekken wie je bent als mens, en niet alleen om een papiertje te halen. Daar ben ik zelf het levende bewijs van.’
‘Ik miste de warmte van thuis’
Jeroen Keip (37, docent Business English bij opleiding International Business)
‘Ik kampte aan het begin van mijn studententijd met een depressie. Als negentienjarige jongen vond ik het moeilijk om op mezelf te wonen, doordat ik de warmte van thuis miste. Ik stopte mede hierdoor met twee opleidingen en studeerde een jaar lang niet.’
‘Hierna begon ik aan de opleiding Engelse Taal & Cultuur in Amsterdam. Maar de depressie trok nog steeds aan me, waardoor het veel moeite kostte om mijn papers en tentamens goed te maken. Ik deed er hierdoor in totaal zes jaar over om mijn studie af te ronden.’
‘Toch kijk ik heel positief terug op mijn studententijd. Ik maakte ook leuke momenten mee, als lid en coach bij een roeivereniging. Bovendien leerde ik veel van de opleidingen die ik niet afrondde. Zogenaamde ‘mislukkingen’ kunnen ook ergens goed voor zijn. Ik heb ontdekt wat ik echt graag wilde doen, doordat ik fouten mocht maken.’
‘Studenten krijgen tegenwoordig geen studiebeurs meer, waardoor de druk op goede resultaten veel groter is. Dit maakt het voor studenten zoals ik, die tegen meer aanlopen dan alleen de uitdaging van de studie, moeilijker om zich te ontplooien. Ik zie ook dat studenten het lastig vinden om aan de bel te trekken als ze ergens mee zitten. Toch raad ik ze aan om met hun mentor of decaan te gaan praten. Ik heb zelf vroeger niet genoeg gebruik gemaakt van deze mogelijkheid.’
‘Ik kreeg twee weken vrij om mijn laatste studievak te halen’
Binnert de Beaufort (49, docent Schrijven en Journalistiek bij opleiding Creative Business)
‘Ik begon al niet stabiel aan mijn studententijd, doordat mijn middelbare schoolliefde het net met me had uitgemaakt. Daarbij was ik als student erg chaotisch en laks. Ik werd gelijk lid van het corps, toen ik als negentienjarige jongen Rechten ging studeren in Amsterdam. De dispuutsontgroening duurde twee maanden. Ik was alleen daarmee bezig en bezocht al die tijd niet één keer de collegezaal. Ik had geen boeken, wist niet waar ik moest zijn en wat ik moest doen. Ik begon dus al gelijk met een achterstand.’
‘Eigenlijk wist ik ook al vanaf het begin dat Rechten niets voor mij was. Ik deed een jaar lang nagenoeg niets. Hierna begon ik aan de studie Geschiedenis, waar ik wel enthousiast over was. Maar ik genoot te intens van het studentenleven en kon maar moeilijk mate houden.’
‘Woensdagavond was de verplichte borrelavond van ons dispuut. Ik had de volgende ochtend altijd een verplicht college Middeleeuwse Geschiedenis. Ik bereidde dit zo goed voor, dat ik om negen uur s’ochtends met een waanzinnige kater in de collegezaal alleen maar de antwoorden hoefde voor te lezen.’
‘Ik vond de studie zelf heel leuk, maar pakte dingen zo onhandig aan dat het niet opschoot. Na ongeveer zes jaar werd ik een beetje somber. Ik wilde heel graag schrijven en journalist worden, maar dit bleef bij dromen. Ik solliciteerde toen op aanraden van een vriendin bij het blad Quote.’
‘Het sollicitatiegesprek verliep erg merkwaardig. Toenmalig hoofdredacteur Jort Kelder wilde vooral weten hoe rijk mijn familie was. Hij vroeg niets over mijn CV. Ik werd aangenomen en pas na twee jaar werken voor het magazine kwam hij erachter dat ik mijn studie nog niet had afgerond. Ik hoefde nog maar één vak te halen, want mijn scriptie was al af. Jort vond het zonde dat ik hier te laks voor was geweest en gaf me ter plekke twee weken vrij, bovenop mijn andere vakantiedagen, om het vak alsnog af te ronden. Na acht jaar studeren kon ik eindelijk een diploma in mijn zak steken.’
