Lesgeven op Curaçao: cocktails na het werk
Publiek domein
Na de lessen wat drinken op het strand en altijd lekker weer: geen verkeerde werkomstandigheden. Oud-HvA’ers Charissa Koeiman (27) en Jeanine Schnitzler (31) vertellen over hun ervaringen als lerares op Curaçao.
‘Waarom niet?’, dacht Jeanine Schnitzler (31) toen ze moeilijk aan de bak kon komen na haar opleiding tot geschiedenislerares. Eerder deed ze haar eindstage ook al op het zonovergoten eiland. ‘Het was de leukste stage die ik ooit heb gelopen.’
‘Toen ik terug was in Nederland merkte ik dat er voor geschiedenisleraren op dat moment weinig werk was. Ik had tijdens mijn stage gehoord dat schoolbesturen op Curaçao juist leraren zochten. Ik solliciteerde op de functie en twee weken later kreeg ik een e-mail dat ik kon beginnen.’
Voor Charissa Koeiman (27) was de keuze voor Caraïbische eiland een logische stap: de Curaçaose is geboren en getogen op het eiland. ‘Toen ik naar Nederland kwam om bedrijfswiskunde te studeren, wilde ik nog geen docent worden. Maar eenmaal klaar miste ik het sociale contact. Daarom heb ik nog een jaar de lerarenopleiding gedaan.’
Cruciale jaren
Sinds drie jaar werkt ze als wiskundelerares op een vmbo-school in de wijk Parera. ‘Het contact met de leerlingen is geweldig. Het zijn voor hen cruciale jaren: door met ze te praten, kan ik ze bijstaan,’ vertelt Charissa.
De band tussen leerlingen en leraren op Curaçao is hecht, vindt Jeanine. ‘Vanwege het ouderwetse onderwijssysteem zijn de jongeren gewend om veel te luisteren, dus in het begin zijn ze een beetje passief, maar uiteindelijk kwamen ze naar me toe met hun problemen. Als je afwijkt van de gewone lesstof en bijvoorbeeld een leuk weetje over Noord-Korea vertelt, komen ze een beetje los.’
Jeanine gaf les uit Nederlandse geschiedenisboeken, maar paste haar lessen wel aan. ‘Sommige hoofdstukken behandelden we kort, zoals over de VOC. In plaats daarvan hebben we een apart boek over het slavernijverleden op Curaçao. Dat speelt een grote rol in de geschiedenis van het eiland.’
‘Het enige dat ik soms mis, is even in de trein zitten’
Mensen die overwegen om op Curaçao te gaan werken, adviseert Charissa voor vertrek goed uit te zoeken hoe het leven op het eiland is, maar er wel met een open blik in te gaan. ‘Zo sta ik ook in het leven: gewoon go with the flow. Ik heb collega’s gehad die met heimwee terug naar huis zijn gegaan, maar ik ken ook mensen die juist nooit meer weg willen.’
‘Je moet wel in je achterhoofd houden dat dingen soms langzamer gaan dan in Nederland,’ zegt Jeanine. ‘Vergelijk de onderwijssystemen vooral niet met elkaar. Vooral bestuurlijke dingen, zoals het regelen van een contract, zijn soms lastig.’
Amsterdam
Inmiddels is Jeanine, na vier jaar lesgeven op Curaçao, weer terug in Amsterdam, waar ze op een basisschool werkt. ‘Het grootste deel van mijn familie woont in Nederland, er zijn tijdens mijn afwezigheid twee nichtjes geboren. Na vier jaar dacht ik: nu is het goed geweest.’
Charissa heeft geen plannen om terug te komen. ‘Als ik in Nederland ben, dan mis ik Curaçao meer dan andersom. Dat komt vooral door het lekkere weer. Ik heb de mogelijkheid om na mijn werk naar het strand te gaan om een cocktail te drinken. Het enige dat ik soms mis aan Nederland is langer onderweg zijn met de trein of de auto. Hier op het eiland ben ik overal binnen vijftien minuten.’
Toch sluit Charissa niets uit. ‘Werken in Nederland staat niet op mijn planning, maar ik hou van het lesgeven. Dat zou ik eigenlijk overal ter wereld kunnen doen.’
