HvA’ers over uit de kast komen: ‘Ik denk dat je je kast zelf bouwt’

15 mei 2019
Beeld:

Pxhere

Geplaatst door
Heleen Gorris
Op
15 mei 2019

Bij je ouders, voor je vrienden of in je klas: als je geen heteroseksueel bent wordt je geacht uit de kast te komen. Maar waarom eigenlijk? En is dat anno 2019 nog wel nodig? Wij vroegen bezoekers en sprekers van de HvA Pride Bites óf en hoe zij uit de kast kwamen.

Vrijdag is het de Internationale Dag tegen homofobie, transfobie en bifobie. HvA Pride, de organisatie voor de LHBTI- gemeenschap binnen de hogeschool, organiseerde de HvA Pride Bites, waar HvA’ers vertellen over hun zoektocht naar seksualiteit. Want moet je je uitspreken als je geen heteroseksueel bent? En zo ja, hoe doe je dat?

‘Hoe vertel je dat je op mannen valt als je moeder gelooft dat homoseksualiteit niet bestaat?’

Dat er nog steeds wordt geworsteld met openheid rondom seksualiteit blijkt tijdens de gesprekken. De drie mensen die we spreken willen niet met hun achternaam hun verhaal doen, vanwege hun privacy en de gevoeligheid van het onderwerp. 

 

‘Dit is de eerste keer dat ik openlijk praat over mijn homoseksualiteit,’ vertelt spreker Julian achteraf. Julian (20) is moslim en valt op mannen. ‘Ik wil vooral mijn moeder beschermen. Ik weet dat ze vanuit de Koerdische gemeenschap, waar wij deel van uitmaken, commentaar zal krijgen.’ Louise (21) heeft liever niet dat haar persoonlijke verhaal online komt te staan. Ze vertelt dat ze zich nooit verplicht heeft gevoeld uit de kast te komen als biseksueel, en haar geaardheid is geen geheim. ‘Ik denk dat je je kast vaak zelf bouwt.’

Beeld: Beeld: Heleen Gorris | Thomas: ‘Pak die identiteit!’

Opluchting

Thomas (30, Projectleider studeren met een functiebeperking) is juist groot voorstander van uit de kast komen. ‘Ik heb het ervaren als een enorme opluchting te kunnen vertellen dat ik op mannen val. Wees zo snel mogelijk jezelf en pak die identiteit!’ Thomas vertelde over zijn geaardheid toen hij ontdekte dat hij verliefd was op zijn beste vriend. ‘Tijdens een vakantie zoende hij met een vrouw, waardoor ik nogal overstuur raakte. Toen werd duidelijk voor mijn vrienden dat ik op mannen viel. Iedereen, inclusief mijn beste vriend, reageerde heel positief.’

 

Die reactie was voor Julian anders. ‘In de Koerdische cultuur bestaat homoseksualiteit gewoonweg niet. Hoe vertel je dat je op mannen valt als je moeder gelooft dat dat niet kan?’ Julian moest wel, want zijn zus kwam erachter. Via een klant die haar broer en tevens collega als ‘die leuke homo’ omschreef. Julian: ‘Het voelde als een freefall, ik dacht dat alles kapot was.’

 

Zijn moeder hoorde hem, maar sprak er daarna nooit meer over. Ze leek het te zijn vergeten. Tot de Gay Pride in 2018. Julian: ‘‘‘Ik wil mijn zoon brengen als hij naar de Gay Pride gaat,’’ zei ze.’ Ze zette hem met de auto af in Amsterdam. Julian: ‘Toen ze was vertrokken heb ik eerst tien minuten in een steegje staan huilen van blijdschap.’

 

Kun je op de HvA open praten over je seksualiteit? Wij vroegen het aan studenten en docenten. 

Julian adviseert iedereen die in de kast zit er wel uit te komen. ‘Maar doe het wel op je eigen tempo en op je eigen manier. Ik heb bijvoorbeeld gezegd dat ik op een persoon val in plaats van op mannen.’ 

 

En de omgeving? Die mag ook best een beetje meehelpen, vindt Julian. ‘De HvA kan homoseksualiteit meer normaliseren, door bijvoorbeeld foto’s van zoenende mannen en vrouwen op te hangen. Ik ben bij pizzasessies geweest waar vooral veel wordt gepraat over dit onderwerp, maar het bestuur kan ook zeggen: we vinden inclusie belangrijk, dus we gaan die foto’s gewoon ophangen.’