‘Deze periode van bezuinigingen toont de waarde van een vast contract’

23 oktober 2024
Beeld:

Rosa Tromp | Jessica Singh

Geplaatst door
Jessica Singh
Op
23 oktober 2024

Van student in de collegebanken tot medewerker aan de HvA: Jessica Singh schrijft columns over de hogeschool die ze van twee kanten heeft leren kennen. Deze keer maakt ze zich zorgen om collega’s met wie ze al jaren samenwerkt, maar die er straks misschien niet meer zijn. 

Afgelopen week kwam ik opeens opvallend vaak in aanraking met de termen ‘intern’ en extern’. Dagelijks werk je samen met al je collega’s en komt het verschil tussen medewerkers die vast in dienst zijn en zij die dat niet zijn nauwelijks ter sprake. Op werk is iedereen gewoon gelijk. Maar nu het vaak over de bezuinigingen gaat, merk ik ineens dat het verschil er is.

 

‘Intern gaat voor op extern’, wordt er nu gezegd. En dat terwijl ik al jaren nauw samenwerk met mijn ‘externe’ collega’s. Ik merk de onrust bij ze en begrijp die paniek ook wel. Elk klein detail wordt opeens verdacht. Zo heb ik collega’s die al jaren voor de HvA werken, die nu plots in een mailtje worden gevraagd om een ‘overeenkomst van opdracht’ te ondertekenen. Daarin staat dat de werkgever het recht heeft om de overeenkomst ten alle tijd op te zeggen, zonder enige schadevergoeding. 

Mensen die mij ingewerkt hebben, lijken nu ineens van minder waarde

Het voelt ergens ongemakkelijk dat mensen waarmee ik al jarenlang samenwerk en die mij zelfs nog hebben ingewerkt opeens toch wat minder ‘waarde’ lijken te hebben. Maar dat is wel precies wat er gebeurt zodra er bezuinigd moet worden en de keuzes plots gemaakt worden op basis van contracten in plaats van prestaties, inzet of zelfs collegialiteit.

 

Op de HvA zijn het in mijn ogen vaak genoeg de externe krachten die de organisatie draaiende houden. Zeker in tijden van veranderingen of als er opeens een tekort is aan werknemers. Tegelijkertijd zijn zij vaak de eersten die het veld moeten ruimen wanneer er minder geld is. Zo zei Jopie Nooren in een interview met HvanA dat bij de ‘moeilijke beslissingen’ die de HvA moet nemen, ‘duidelijk is dat van honderden tijdelijke of externe medewerkers het contract niet wordt verlengd.’

 

Ik snap het hoor: organisaties hebben een verantwoordelijkheid om financieel gezond te blijven. Soms betekent dat keuzes maken. Het kost ook simpelweg meer geld om mensen te ontslaan die een vast contract hebben. Toch moeten we niet vergeten dat altijd achter elke werknemer een mens schuilgaat, intern of extern. En dat sommige van die externe medewerkers zich al meer dan tien, elf jaar inzetten voor de HvA.

 

Zelf heb ik een vast contract en ik moet zeggen dat het mij nu een behoorlijk fijn, beschermd gevoel geeft. Het leek een tijdje alsof ik bij het openen van mijn mail alleen het woord bezuinigingen nog zag. Ik was er al enorm mee bezig. Kun je nagaan hoe dat moet zijn voor medewerkers zonder vast contract. Zij voelen de bescherming niet, die ik wel heb.

 

Zzp’ers kiezen vaak bewust voor flexibiliteit en dat brengt risico’s met zich mee. Toch is wel belangrijk om te kijken hoe je een duurzame relatie met deze externe krachten opbouwt. We kunnen bijvoorbeeld beginnen met in de overeenkomst aanpassen dat de werkgever pas mag opzeggen na een heel studiejaar. Dit geeft hen de zekerheid dat ze niet meteen zonder werk zitten.

 

De realiteit is dat deze periode van bezuinigingen de waarde laat zien van een vast contract. Dus mocht je momenteel nadenken over gaan werken als zzp’er, zorg er dan voor dat je deze afweging goed maakt. Lees je goed in over de voor- en nadelen. Want in tijden dat het moeilijker wordt, weet je met een vast contract in ieder geval dat je sterk staat.