Ex-HvA’er Juliëtte gaat via een game vooroordelen te lijf
Reddlock | Juliëtte (staand bij scherm) aan het werk met haar Reddlock-team
Ex-HvA studente Juliëtte van der Laarse (26) zette een gamebedrijf op, waar ze ook nog aan de slag kan met haar idealen. Ze werkt aan een Virtual Reality-game die op een spelende manier kinderen kennis wil laten maken met de bèta-vakken.
Op de HvA begon Juliëtte enkele jaren geleden met de studie Game Technology. Die verruilde ze uiteindelijk voor de studies Koreaans en Security Studies, met de minor Game Studies and Cultural Analysis op Universiteit Leiden.
Ondertussen richtte ze samen met Bob Schofield (31) begin 2016 haar bedrijf Reddlock op . Reddlock is onafhankelijk, en zit niet vast aan een groot bedrijf zoals Nintendo of EA Games.
Juliëtte merkte toen ze net begon, dat mensen af en toe vreemd reageerden op een jonge vrouw in de gamewereld: ‘Er was een weekendevenement toen ik net op de HvA was begonnen. We vormden met drie vrouwen een team; dat was nog niet voorgekomen. Iedereen wilde ons daarover interviewen – kranten, gameblogs, tijdschriften en websites. Een verslaggever vroeg: “Je zit nu een weekend lang met allemaal mannen in een groot gebouw, hop je ’s avonds niet even van slaapzak naar slaapzak?” Die hebben we er heel snel uitgebonjourd.’
En dat terwijl diversiteit voor Juliëtte belangrijk is. ‘Toen ik opgroeide, zag ik inderdaad alleen maar blanke oude mannen in de techniek.’ Gelukkig zijn mensen die seksistische opmerkingen maken volgens haar in de minderheid.
‘Een verslaggever vroeg: hop je ’s avonds niet even van slaapzak naar slaapzak?’
Eerst huurden andere bedrijven Reddlock in voor projecten. Hoewel ze daar aardig wat geld mee verdiende, was Juliëtte ontevreden. ‘Ik had het gevoel alleen nog maar bezig te zijn met het promoten van mijn bedrijf, en het zoeken van nieuwe opdrachten.’ Dit paste niet bij haar idealen. Zo ontstond het idee om een eigen game te gaan maken, waarin ze ook haar idealen rond diversiteit kwijt kon.
Vrijdagmiddagborrel
Het idee van het spel ScienceTales ontstond tijdens een vrijdagmiddagborrel, als een leuk project voor erbij. Uiteindelijk zei Juliëtte tegen haar team: ‘Ik wil hier echt voor gaan. Er gaat heel veel veranderen, en we hebben geen financiële zekerheid meer. Maar als het lukt, is dit echt een heel mooi project om aan te werken. Mijn team was het er helemaal mee eens.’
Juliette hoopt aan kinderen te laten zien dat bèta-vakken niet alleen maar droge stof zijn
De game die zij nu aan het ontwikkelen zijn, heet ScienceTales. Het moet een interactieve virtual reality game worden voor kinderen tussen de tien en twaalf waarmee ze de basis van natuurkunde en wiskunde leren.
‘Dit doen wij door middel van het vertellen van verhalen, en het gebruik van metaforen. Het idee is dat de kinderen door de interactie met het spel concepten oppikken die ze normaal misschien niet zouden leren.’ Ze hoopt zo aan kinderen te kunnen laten zien dat de bèta-vakken niet alleen droge stof zijn.
Om dit te bereiken, krijgt het spel drie karakters. Deze karakters gebruiken verschillende leermethodes. Atlas gaat interactieve verhalen gebruiken, Cam mini-games, en Alice zal voornamelijk gebruik maken van feitjes.
Leermethode
Het idee hierachter is dat kinderen verschillende leermethodes nodig hebben. ‘Door die mix hopen wij dat het interessant wordt, dat kinderen hun eigen weg vinden. We willen er Artificial Intelligence (AI) in stoppen die herkent op welke manier een kind het beste leert. Het karakter dat aansluit bij die beste leermethode, wordt dan dominanter in het spel.’
Juliëtte wil de game ‘zo divers mogelijk maken.’ Cam is bijvoorbeeld een zogeheten non-binair karakter. Non-binair houdt in dat je je geen man en geen vrouw voelt.
Dat ideaal stuit op problemen. Want hoe spreek je een non-binair persoon aan? ‘In het Engels heb je daar natuurlijk they of them voor, maar in het Nederlands bestaat er nog niet echt zoiets,’ vertelt ze.
Een paar basisscholen waarschuwden haar ook: ‘Non-binaire taal mag op basisscholen niet worden gebruikt, omdat dit nog geen erkend Nederlands is.’
Consumenten
Juliëtte besloot daarom het originele idee aan te passen, en ScienceTales eerst alleen voor consumenten uit te brengen. In plaats van een klassikale vorm, werken ze nu aan een spel voor persoonlijk gebruik.
Dat heeft één voordeel. Omdat ze nu niet meer ‘vastzitten’ aan de strenge eisen van basisscholen kunnen ze vrijer zijn en het meer naar hun eigen idee vormgeven. ‘De vorm is een beetje veranderd, maar het oorspronkelijke idee niet. We hebben nu veel meer onze eigen idealen erin gestopt.’
