Droombaan: Farah wil in Suriname een kunstgemeenschap voor jongeren opzetten
Ebru Aydin
Wat wil je later worden? Die vraag leek als kind nog ver weg, maar straks ga je toch echt aan de slag. In Droombaan spreken we studenten over hun ambities. Deze keer: Farah Badloe (22), die een kunst- en cultuurgemeenschap wil starten voor jongeren, op een stukje land in Suriname.
Ha Farah, wat is jouw ultieme droombaan?
‘Het liefst zou ik een community bouwen in Suriname met en voor jongeren hier. Een groot project waar jongeren in the lead zijn en eigen cultuur en kunstprogramma’s en -producten maken. Wel geholpen door creatieve professionals. Mensen waar ze zich in kunnen herkennen en geïnspireerd door worden. Het doel is dat de jongeren zich competent en zelfverzekerd voelen en zo kunnen ervaren dat ze trots zijn op wat ze doen en kunnen. Ook moet alles bij ons bespreekbaar zijn. Dit samen gaat ze later in hun verdere loopbaan veel helpen. Ik ben er niet de baas, een kantoorbaan moet het zeker niet zijn. Ik hou meer van de visie ontwikkelen en dan mee uitvoeren.’
Naam: Farah Badloe
Leeftijd: 22
Studie: Social Work
Werkervaring: Bij HvA-SESI Community Center ondermeer het Storytelling traject en Woordkunstpodium 'VeelZeggend' mede-ontwikkeld. Bij Musicmoves trainingen voor bijzondere muziekevents, zoals technorave voor dove mensen.
Hobby’s: muziek, verhalen en gedichten schrijven, wandelen en koken.
Uniek kenmerk: zet mij in een willekeurige groep, ik kan altijd connecten.
Beschrijf eens hoe een werkdag er dan uitziet.
‘De community is op een stuk land in Suriname, en daar woon ik ook. Ik word dus wakker in mijn droombaan. ’s Ochtends bereiden we met een team de dag voor. En als de scholen uit gaan, lunchen we met de jongeren. Daarna starten onze trainingen, lessen en andere bijeenkomsten. En dan, aan het eind van de dag is er een theaterstuk van de jongeren voor iedereen uit de buurt. Of een ander evenement dat de jongeren hebben gecreëerd.’
Sinds wanneer heb je die droom?
‘Tot drie jaar terug wilde ik heel graag wat met mijn stem doen, en was mijn droom om naar het conservatorium te gaan. Maar min of meer toevallig kwam ik terecht bij de opleiding Social Work, en daar zat ik meteen helemaal op mijn plek. Zo voelde ik dat ik meer wilde doen met mijn stem dan alleen zingen. Ik heb meegedaan aan een jongerenproject, dat was zo fijn. Die ruimte voor persoonlijke ontwikkeling en artistiek bezig zijn wil ik ook graag anderen meegeven. Eigenlijk kun je wel zeggen dat ik mijn stem voor iets anders wil gebruiken: meer met het creatieve erin, en veel doen met kunst en cultuur.’
Wat heb je aan je studie voor deze baan?
‘Heel veel. Ik ben van nature sociaal, toch heb ik veel geleerd bij Social Work over contact maken en communiceren. We leren daar hoe je goed kan aansluiten op de behoeftes van je doelgroep, maar ook hoe je pijnpunten en krachten in kaart kan brengen. Dat is belangrjik om mensen te kunnen empoweren. Bij mijn minor Sociaal Professional in Kunst en Cultuur heb ik ook veel gehad aan hoe je creativiteit en artistiek bezig zijn, koppelt aan een doelgroep. En hoe je daarbij ook verandering en verbetering kan teweegbrengen.’
Zegt deze droombaan iets over jou?
‘Ja, ik identificeer me hier heel erg mee. Thuisvoelen, jezelf mogen zijn, ontwikkelen, dat past bij mij. Ik heb dat zelf vroeger gemist en weet dus hoe belangrijk dat is. Die persoonlijike ervaring vormt je en wil ik ook delen, want juist hoe opener en kwetsbaarder ik me opstel, des te meer ik mensen help, is mijn ervaring.’
Wat is de grootste uitdaging om je droombaan te realiseren?
‘Poeh, ja, Deze droombaan heeft veel tijd nodig. Het land heeft het zwaar en dus zitten daar automatisch de grootste uitdagingen. Daarnaast ben ik zelf Surinaams, ik kom hier al mijn hele leven, maar het is toch anders als je hier werkt en leeft. Mijn positie en westerse blik moet ik blijven bekijken en bepalen. Ik loop hier nu stage, dat helpt, waardoor ik veel met de jongeren en mensen hier kan praten. Zo kan ik iets creëren wat bij ze aansluit. Want uiteindelijk draait het allemaal om hen.’
