Body Positivity: ‘Dit ben ik en ik mag er zijn’

De Body Positivity-beweging gaat de wereld over. Hoe kijken HvA’ers naar hun eigen lichaam en die van vrouwen in het algemeen? ‘Het schoonheidsideaal dat vrouwen smalle heupen en grote borsten moeten hebben is niet realistisch.’

Sonja Visch (21 jaar, Voeding en Diëtetiek) 
‘Body Positivity is voor mij jezelf kunnen omarmen. Het is oké om dingen te doen die buiten het ideaalbeeld vallen. Nu ben ik blij met mijn lichaam, vroeger niet. In mijn jeugd was mijn onzekerheid het meest heftig. Ik droeg enorm wijde kleding om mijn lichaam te verbergen en ontwikkelde zelfs een eetstoornis. Dan at ik helemaal niks of juist heel veel. Twee jaar geleden is er lipoedeem bij mij vastgesteld, een chronische vetziekte zonder medicijn. Toen vielen de puzzelstukjes op z’n plek. Ik ben nu op een punt van: ja, dit ben ik en ik mag er zijn.’

Tania Amelo (26 jaar, Social Work) 
‘Het schoonheidsideaal dat vrouwen smalle heupen, dikke billen en grote borsten moeten hebben is niet realistisch. Iedereen is gemaakt op z’n eigen manier en is prachtig zoals-ie is. Op school had ik het heel zwaar, ik werd regelmatig gepest omdat ik anders praatte dan andere kinderen. Ik ben geboren met een open gehemelte, dat noemen ze ook wel schisis. Daar waren kinderen gemeen over en heb ik me vervelend over gevoeld. Wat ik mijn 13-jarige zelf nu zou willen meegeven is: je bent niet raar omdat je anders bent, maar je bent bijzonder omdat je anders bent.’