Julia juicht – en was toeschouwer van seksuele intimidatie

1 juni 2022
Beeld:

Daniël Rommens

Geplaatst door
Julia Kroonen
Op
1 juni 2022

Vanuit Noord-Brabant gaat Julia Kroonen (21) voor het derde jaar naar de HvA om te studeren. Terug naar de grote stad, na een lange tijd achter de laptop in haar slaapkamer; Julia schrijft het allemaal op. Deze week zag ze hoe twee meisjes werden lastiggevallen op het station.

Daar staan ze dan, met z’n zessen buiten het station een sigaret te roken. Ze dragen allemaal een donkerblauw jack met daarop een groot geel logo van de Nederlandse Spoorwegen. Ja, het is de politie van de NS. Maar ik had hier op Utrecht Centraal liever echte politie gezien.

 

Om vier uur ’s nachts zat ik vermoeid op het station, ik was net teruggekomen van een feestje. Voor mij zaten twee meisjes die net als ik zaten te wachten tot de eerste trein zou arriveren. Toen mijn ogen bijna dichtvielen, zag ik ineens een man voor hen staan. Hij praatte gebrekkig Engels en legde uitdagend een hand op de knie van het rechter meisje, waarna zij compleet verstarde. Haar vriendin durfde niets uit te brengen, waarschijnlijk uit angst dat haar ook iets zou overkomen. En ik? Ik was de toeschouwer. Ik moest iets doen. Maar wat?

‘Wil je ook een vuist in je gezicht?’, vroeg ik hem beleefd

Ik stormde op de man af, pakte hem strak bij zijn keel en sleurde hem zo richting de poortjes van het station. ‘Wil je ook een vuist in je gezicht?’, vroeg ik hem beleefd, waarna ik al zijn tanden eruit ramde. Daarna ben ik bij de meisjes gaan zitten en vroeg ik of het ging, terwijl ik een zwerver een ander groepje meisjes zag lastigvallen. Na zes keer ‘go away’ had ook deze man het niet begrepen. Weer liep ik er stoer en zelfverzekerd op af en tackelde ik hem zo dat hij direct op de grond belandde. Ik zette mijn voet op zijn buik en keek om me heen met een blik van: I got him.

 

Terwijl ik mezelf met deze scenario’s moed inpraatte om actie te ondernemen, zag ik plotseling twee jongens recht op de meisjes afstappen. ‘Willen jullie dit, ja of nee?’, doelend op de aanranding die plaatsvond. Hevig schudden de meisjes hun hoofd en daarop brulden de jongens tegen de man dat hij op moest rotten. Dat werd bekvechten en daar kwam de NS-politie natuurlijk wel op af, want de handhavers hoorden geschreeuw. Of de man inderdaad weg wilde gaan en de jongens zich niet zo agressief wilden gedragen?

 

Te belachelijk voor woorden. De NS-politie had in plaats van buiten staan paffen binnen op het station moeten staan om de veiligheid van reizigers te waarborgen. Toen de ruzie was gesust, liepen de agenten weer naar buiten. Ze hadden niet eens door dat er nog andere meiden op het station werden lastiggevallen. Ik heb me de hele ochtend kapot geschaamd, omdat ik niet heb ingegrepen. Maar achteraf gezien was het de NS-politie die zich echt moest schamen: hun sigaret was belangrijker dan de veiligheid van vrouwelijke reizigers.