Sofia studeert – Waarom ik niet ga stemmen
Daniël Rommens
Dat Sofia Sabbar (25, Pedagogiek) op de HvA studeert is niet vanzelfsprekend. Ze heeft namelijk sinds kort een verblijfsvergunning. Voor HvanA schrijft ze over haar strijd om te mogen leren, en haar ervaringen nu dat eindelijk mag. Deze week over waarom zij straks niet in het stemhokje staat.
Over precies twee weken zijn de gemeenteraadsverkiezingen. Ik stem dit jaar niet. Geen niet-stemmer hier hoor. Sterker nog, deze dagen doe ik niks anders dan dromen over een stempas in de brievenbus, aansluiten bij de wachtrijen in het stembureau en een stemfie posten op mijn Instagram story. Jij mag stemmen en dat is een prachtig privilege waar ik pas in 2025 – als ik 29 ben – voor het eerst gebruik van mag maken.
‘Je bent nu toch officieel een Nederlander’, hoor ik je denken. Ja, dat dacht ik dus ook, maar na weken wachten op een stempas en een Google-zoektocht, kwam ik er plots achter dat het met terugwerkende kracht krijgen van een verblijfsvergunning nog geen reden is om ook met terugwerkende kracht je stemrecht te krijgen.
Ik mag mijn stem pas uitbrengen als ik dat heb verdiend. Mijn vrienden hoefden er alleen maar voor geboren te worden
Op papier ben ik nu officieel een ‘nieuwe Nederlander’, maar dat betekent dat ik pas mijn stem mag uitbrengen als ik dat heb verdiend. Grappig dat mijn vrienden er alleen maar voor geboren hoefden te worden.
Sorry. Begrijp me alsjeblieft niet verkeerd. Ik wil niet ondankbaar klinken. Dankzij mijn verblijfsvergunning heb ik eindelijk recht op een menswaardig bestaan: ik mag studeren, werken, een bankrekening openen, een huis huren en reizen. Maar ik voel me buitengesloten in mijn eigen land en het doet pijn dat ik geen enkele zeggenschap heb over mijn eigen toekomst.
Het doet pijn dat ik na bijna twintig jaar in Nederland nog steeds geen stem heb in het land waar ik mij het meest thuis voel. Het doet pijn dat ik weer geconfronteerd word met het feit dat ik eigenlijk nog steeds niet volledig mag meedoen in deze samenleving. Het doet pijn dat ik na al deze jaren nog steeds geen recht heb op zo veel andere privileges die verbonden zijn aan het hebben van de Nederlandse nationaliteit. Correctie: die verbonden zijn aan een mensenrecht.
Lieve medestudenten van de Hogeschool van Amsterdam, neem het heft in eigen hand en ga op 16 maart stemmen voor wat jij belangrijk vindt. Wanneer je daar dan in het stemhokje staat, vergeet alsjeblieft niet de belangen van de groepen die nog niet mogen stemmen.
