Julia Juicht – en staat op de zwarte lijst
Daniël Rommens
Vanuit Noord-Brabant gaat Julia Kroonen (20) voor het derde jaar naar de HvA om te studeren. Terug naar de grote stad, na een lange tijd achter de laptop in haar slaapkamer; Julia schrijft het allemaal op. Deze week bezorgt een Marktplaatsverkoper haar een slapeloze nacht.
Marktplaats. De plek waar je spotgoedkoop een tweedehandsboek kunt scoren. Verkoper “Duinpannen” adverteerde voor een boek van Susan Wiggs, een van mijn favoriete auteurs. Ik vroeg hem hoeveel hij voor het boek wilde hebben. Ruim dertig euro, was het antwoord. Uh, pardon?
‘Hierbij de reservering, maak het geld nu over’, typte hij er snel achteraan. Forse prijs. Ik zei dat ik dan geen interesse had. Daar ging hij niet mee akkoord: ‘Ik wacht nog tot morgen. En dan kom ik geld innen en plaats ik jou op de zwarte lijst.’ Wacht even. Ik heb gezegd dat ik het niet wilde hebben! Wat was dit nou voor bedreiging?
Die avond kon ik niet slapen. Zijn bericht had een agressieve, akelige ondertoon. Wat nou als Duinpannen morgen echt voor de deur staat? Of dat hij door mijn slaapkamerraam kruipt, op zoek naar mijn spaarpot. De zwarte lijst spookte ook door mijn hoofd. Wat is dat voor lijst? Is dat niet waar Ridouan Taghi, Willem Holleeder en al die andere criminelen hun toekomstige slachtoffers op zetten? Oh god. Duinpannen zou 35 euro komen innen en mij daarna vermoorden.
‘Hoi, ik ben gierige Julia en Duinpannen van Marktplaats wil mij vermoorden’
Piekerend lag ik in bed. Sokken uit, pyjama uit, dekens van me af. Bij de gedachte dat er morgen een freak tegenover me zou staan, kreeg ik het bloedheet. Waarom moest ik nou weer zo nodig een goedkoop boek hebben? Ik had het ook gewoon kunnen kopen in de boekhandel voor de normale prijs. Maar nee: ik ben gierig en die fout zal me mijn leven kosten. Kak.
De politie bellen vond ik nogal heftig. En beschamend. Wat zou ik dan zeggen? ‘Hoi, ik ben gierige Julia en Duinpannen van Marktplaats wil mij vermoorden.’ Dan hangen ze waarschijnlijk direct op.
Ik sprong uit bed en legde dertig euro voor de deur. Mijn huis versierde ik met pijlen die wezen naar de plek waar de briefjes lagen. Niet te missen. Zo hoefde Duinpannen niet binnen te komen. Ook belde ik de hulplijn van Marktplaats, waarna hij direct van het platform werd verwijderd.
Dat laatste raakte Duinpannen diep in zijn hart. Hij kwam namelijk niet opdagen. En ik werd niet vermoord!
