Jessica schrijft het boek dat ze zelf als kind had willen lezen

20 januari 2022
Beeld:

Daniël Rommens

Geplaatst door
Kyrie Stuij
Op
20 januari 2022

‘Voel je je meer Nederlands of Indiaas?’ Als kind piekerde de net afgestudeerde Jessica Singh lang over die veelgestelde vraag. Tot ze besefte dat ze helemaal geen keuze hóéft te maken. Die boodschap deelt ze nu in haar kinderboek Ik kom van Dichtbij, maar ook van Verweg.

Ieder kind van gemixte culturele achtergrond verdient een boek waar die zich in kan herkennen, vindt Jessica Singh (25, alumna Creative Business). ‘Een boek waardoor ze weten dat hun gemengde afkomst iets moois is, en niet een probleem.’ 

 

Zo ontstond het idee voor Ik kom van Dichtbij, maar ook van Verweg. Oorspronkelijk een afstudeeropdracht, maar inmiddels ligt het boek in verschillende boekhandels in haar woonplaats Hilversum. Het volgende doel is, als het aan Jessica ligt, een exemplaar op elke basisschool in Nederland.

 

Verwarrend

Uit eigen ervaring weet ze namelijk hoe verwarrend het kan zijn om bicultureel op te groeien. ‘Omdat ik de taal niet goed sprak, voelde ik me niet honderd procent Indiaas als ik bij mijn familie was. Maar ook in mijn eigen klas was ik ‘de ander’. Dat merkte ik bijvoorbeeld tijdens gym, als klasgenoten indianengeluiden naar me maakten, omdat ze dachten dat indianen en Indiase mensen hetzelfde waren. Of al die keren dat me werd gevraagd: oké, maar voel je je nou meer Indiaas of Nederlands? Pas later realiseerde ik me dat ik niet hóéf te kiezen. Je kunt gewoon allebei zijn.’

Beeld: Daniël Rommens

Tijdens haar onderzoek naar kinderboeken over gemengde culturele achtergronden deed ze een ontdekking: die zijn er nauwelijks. ‘Ik dacht, dit kan niet kloppen. Nederland is een multicultureel land, er zijn zo veel kinderen zoals ik. Waarom is er niets over geschreven?’ 

 

Tuurlijk, er zijn boeken over racisme, discriminatie. Er zijn kinderboeken met personages van verschillende afkomsten, maar volgens Jessica worden die nog altijd vaak als stereotype geportretteerd. ‘Een Indiaas meisje heeft een stip op haar hoofd, bij Surinaamse jongens ligt de nadruk op hun haar en het verhaal over Aziatische kinderen gaat wel heel vaak over eten. Toen ik dat ontdekte ben ik heel bewust van elke vorm van stereotypering weggebleven. Mijn verhaal moest gaan over onze overeenkomsten, niet onze verschillen.’

 

Handreiking

Het boek is een kleurrijk geïllustreerd verhaal geworden over hoofdpersonen Amrita en Janu. Samen gaan ze op avontuur langs alle werelden waar Amrita vandaan komt. Ondanks dat het een kinderverhaal is, is het ook een handreiking naar ouders, vertelt Jessica. ‘Mijn moeder is fantastisch, maar omdat zij volledig Nederlands is begreep ze niet altijd hoe ik me voelde als kind. Zij heeft nooit geweten wat het is om de ander te zijn. Zij heeft niet meegemaakt dat klasgenoten haar opa een terrorist noemden omdat hij haar met een tulband naar school bracht. Dit boek kan ouders helpen het gesprek aan te gaan over dit soort gevoelens en ervaringen.’

 

Jessica heeft haar boek zelf uitgegeven. Een bewuste keuze. ‘Ik kwam erachter dat als je met een uitgever werkt, je als auteur eigenlijk maar weinig overhoudt aan de opbrengsten van je boek. Bovendien is dit een persoonlijk verhaal, ik ben het levende bewijs van waar dit boek over gaat. Wie kan dat beter verkopen dan ikzelf?’ 

 

Op dit moment benadert ze verschillende boekhandels om haar boek te verkopen. Ook gaat ze in gesprek met bibliotheken. ‘Het mooiste zou zijn als dit boek op elke basisschool ligt. Dat elk kind er even in kan kijken en weet: opgroeien in twee culturen is iets moois. Ik hoef niet te kiezen.’