Julia Juicht – en rekent af met sexy halloweenkostuums
Daniël Rommens
Vanuit Noord-Brabant gaat Julia Kroonen (20) voor het derde jaar naar de HvA om te studeren. Terug naar de grote stad, na een lange tijd achter de laptop in haar slaapkamer; Julia schrijft het allemaal op. Deze week pleit ze voor halloweenkostuums zoals ze ooit bedoeld zijn.
Daar stond ik dan. In een oubollige, wijde jurk die ik voor drie euro op de markt had gekocht. Onzeker voelde ik aan mijn verkreukte mouwen. Ondertussen kwam er een vrouw in felrode lingerie voorbij. Gevolgd door een meisje gehesen in het shirt ‘Daddy’s little girl’. Ook zag ik iemand met een rokje dat maar nèt haar billen bedekte.
In mijn witte jurk met rode strik en mijn haren in twee vlechten moest ik de horrorpop Annabelle voorstellen. Mijn vriend was met me mee naar een halloweenfeest en had zich verkleed als horrorclown. Zijn kostuum was fantastisch: een lichtblauw pak met daarbij een kleurenpruik. Voordat het feest begon zaten we allebei uren in de make-up om datgene te worden waar we op wilden lijken. Hoewel zijn poging geslaagd was, had ik me totaal vergist in de vrouwendresscode.
Hoe haalde ik het in mijn hoofd om een jurk te dragen waar mijn heupen, borsten en billen niet strak in uitkomen? Dat is echt niet meer van deze tijd. Wat een totale tijd- en geldverspilling om mijn gezicht zo griezelig en lelijk mogelijk op te maken. De zwarte poppenlijnen op mijn gezicht hadden plaats moeten maken voor een flinke dot highlighter. Of bronzer.
‘Hoe haalde ik het in mijn hoofd om een jurk te dragen waar mijn heupen, borsten en billen niet strak in uitkomen?’
Stikjaloers stond ik naast mijn vriend die constant aandacht kreeg van vrouwen. ‘Hey clown, mijn vriendin is ook verkleed als clown en écht iets voor jou’, zei een perfect opgemaakt meisje tegen hem. ‘Oh, maar ik heb al een clown’, zei hij terug, terwijl hij een arm om me heen sloeg. Lief van hem, maar ik kon dat meisje wel wurgen. En mijn Annabelle-outfit werd ook steeds warmer. De ene na de andere meid kwam aandacht bij hem zoeken, terwijl ik er allesbehalve sexy uitzag. Ik keek ze één voor één aan en stond op het punt om ze kennis te laten maken met de echte Annabelle.
Hoewel mijn vriend alle aandacht afketste, werd ik woedend. Niet op hem, maar op ieder meisje dat zo schaars gekleed op het feest stond. Enorme inkijk, doorschijnende T-shirts en een outfit waarvan ik dacht: heeft zij überhaupt een broek aan of staat ze hier naakt? We zijn op een Halloween-feest, waarom is er niemand echt verkleed als iets engs? Inmiddels was ik zelfverzekerd genoeg om te weten dat al deze vrouwen geen kans bij hem maakten. Maar dat tachtig procent van de vrouwelijke halloweenfeestgangers meer aandacht besteedde aan ‘sexy zijn’ in plaats van een cool horrorpersonage nabootsen, maakte me zorgen. Want hoeveel horrorpersonages staan er nou daadwerkelijk in lingerie?
Natuurlijk snap ik het: in plaats van een normaal hemd van de H&M is een lange, kanten beha veel interessanter. En iedere vrouw mag dragen wat zij wil. Het enige wat ik wil zeggen is: denk na waarom je iets draagt en of dat ook is wie jij als persoon wil zijn. Dus, wie gaat er volgend jaar verkleed als The Nun? Of als Carrie White? Zónder dat seks-aspect. Dat zou ik nou echt cool vinden. En misschien ben ik dan op zo’n feestje ook wat minder jaloers.
