Raúl rommelt – De peesirritatie van De Quervain

20 september 2021
Beeld:

Daniël Rommens

Geplaatst door
Raúl Inzaurralde
Op
20 september 2021

Raúl Inzaurralde is SIS-specialist op de HvA. Naast die zeer opgeruimde kantoorbaan rommelt hij wat aan in het leven en daarover schrijft hij voor HvanA. Vandaag leert hij een dromerige term voor zijn muisarm.

Ik schrijf dit met mijn tanden, want ik heb last van rsi. Niet dat mijn tanden er zo goed aan toe zijn. Ik was laatst na lange tijd bij de tandarts voor een controle en zij gaf met angstaanjagende wetenschappelijke benamingen door wat er allemaal mis was met mijn gebit. De assistente probeerde de technische termen te verstaan door het mondkapje van de tandarts en het gezoem van de boormachine heen. ‘Gegeneraliseerde bloeding’, hoorde ik de tandarts zeggen, maar de assistente verstond het niet. ‘Wat is dat?’, vroeg ze met grote ogen. ‘Gewoon, bloed, overal’, zei de tandarts.

Beeld: Daniël Rommens

Mijn zomervakantie begon met rsi en bestond uit het oplappen van mijn lichaam. Ik ging naar de huisarts, zei ‘goedemiddag, ik heb rsi’, en stak mijn arm naar voren. De huisarts leek mij niet te begrijpen en zei: ‘Dat moet ik even googelen.’

 

Hij begon naar een klein laptopscherm te turen en zei toen: ‘Sorry, ik weet niet hoe ik de grote monitor moet aansluiten op mijn laptop, dus ik moet alles opzoeken op dit kleine scherm, maar eigenlijk kan ik daarop helemaal niets lezen.’

 

Na een paar minuten trok hij zijn borstelige wenkbrauwen op alsof hij een nieuw medicijn had ontdekt en zei: ‘Uw aandoening heeft werkelijk een prachtige naam: de peesirritatie van De Quervain.’ Hij sprak deze woorden uit met duidelijke ontroering in zijn stem en een glinstering in zijn ogen, alsof hij net een gedicht had voorgedragen.

Ik weet niet zeker wat voor medicijnen ik nu dagelijks aan het innemen ben

Wij keken elkaar kort zwijgend aan, alsof we heel even samen droomden over Franse kaas en hoge bergen, maar toen doorbrak ik het moment en kwam ter zake: ‘En wat kan ik eraan doen?’. ‘Een polsspalkje kopen’, zei de huisarts koeltjes. ‘Wat voor een?’, vroeg ik. ‘Maakt niet uit’, zei de huisarts. ‘En waar kan ik die kopen?’, vroeg ik, met het groeiende gevoel dat ik hem aan het lastigvallen was. ‘Dat kun je gewoon googelen’, zei de huisarts kortaf. Ik dacht: ‘Deze man wil gewoon alleen gelaten worden, zodat hij nog een paar keer die mooie woorden voor zich uit kan prevelen: ‘De Quervain, De Quervain, De Quervain…”

 

Maar ik had nog een vraag. Ik wilde ook graag een herhaalrecept voor mijn acné, want ik heb volgende week een fotoshoot voor de HvanA. De huisarts draaide zijn laptop naar mij toe en vroeg: ‘Zijn het deze pilletjes? Ik kan het niet lezen.’ Ik zei ‘ja, volgens mij wel’, want ik wilde hem niet langer storen. Ik weet dus niet zeker wat voor medicijnen ik nu dagelijks aan het innemen ben, maar ik hoop dat de fotoshoot zal plaatsvinden op de Faculteit Gezondheid; en dat daar mensen rondlopen die meer verstand hebben van geneeskunde dan van Franse kaas en poëzie, als ik daar schuimbekkend ter aarde stort.