De klas van Asis – Appel in je kont

30 september 2020
Beeld:

Lo Andela

Geplaatst door
Asis Aynan
Op
30 september 2020

Asis Aynan doceert aan de opleiding Sociaal Juridische Dienstverlening en schreef diverse boeken. Elke twee weken neemt hij je mee in zijn belevenissen, verwondering en plezier voor de klas. Deze week brengen de complottheorieën van BN’ers hem terug naar zijn tijd bij de toneelvereniging. 

Als student zat ik in een toneelgroepje met de naam Het IJsbergfenomeen. We kenden elkaar van de studentenvereniging en maakten enkele stukken waar ik van twee nog de naam weet: Om het zomaar te zeggen en Hersenstenen. We speelden voor familie en vrienden en waren echt heel slecht, maar oh zo trots op ons werk.  

 

Eén van de medespelers studeerde medicijnen en vertelde voorafgaand aan een repetitie eens een bizar verhaal. Ze liep stage op een spoedeisende post, waar een man werd binnengebracht met een appel in zijn kont, en die moest eruit. 

 

(Wil je deze column liever luisteren? Asis leest ’m zelf aan je voor.)

Het was kerstvakantie en de man verveelde zich natuurlijk een rotberoerte. En wat doe je als je tijd te veel hebt? Dan steek je natuurlijk een heilige vrucht in je achterste.  

 

De laatste tijd stellen allerlei modellen, komedianten, rappers en anderen die door corona onthand zijn vragen over hoe de overheid en de media met de covidcrisis omgaan. Het zijn niet echt vragen, maar meer beschuldigingen in vraagvorm die hinten op samenzweringen en complotten. Iedere keer als ik weer ik zo iemand op Youtube over corona hoor oreren, denk ik; appel in je kont, want tijd te veel.

‘Dat geloof in samenzweringen verdwijnt als sneeuw voor de zon als ze hun stagetijd doorlopen’

Ik hoop voor ons dat al die kunstzinnige dienstverleners snel hun oude werk kunnen oppakken en hun research staken en niet meer met de wereld hoeven te delen. 

 

Helaas is het kwaad meermaals geschied en heeft menig hersenschim over duistere genootschappen en coronalaboratoria ons al bereikt.

 

In de samenleving bestaat daarom bezorgdheid over de invloed van die complotten op onze studenten. Ik kan u geruststellen. Onderling bespreken enkelingen theorieën over 9/11, Tupac Shakur en illuminatie, maar die gesprekken horen bij hun wonder years. Bij de die hards die instituties bekritiseren – die ik bijna nooit tegenkom op school – kan in het commentaar een samenzwering huizen. Maar dat geloof in samenzweringen verdwijnt als sneeuw voor de zon als ze hun stagetijd doorlopen bij die instituties. Daar zien ze hoe groot en complex de realiteit is en realiseren ze zich al snel dat het duistere commentaar door onbekendheid werd ingegeven.

 

Maar één vraag blijft onopgelost: Hoe krijg je een appel in je kont?