Nieuwe studentassessor Elijah Alvares: ‘Ik wil met de baas van de HvA om tafel’

13 augustus 2020
Beeld:

Eigen beeld

Geplaatst door
Andrea Huntjens
Op
13 augustus 2020

Elijah Alvares (22, Bestuurskunde) is de nieuwe studentassessor van de HvA. Hij wil de hogeschool veranderen door zich als homoseksuele man van kleur te laten zien. ‘Achter mij is een hele groep dezelfde mensen die óók graag wil, maar nog over een drempel moet stappen.’ 

Door de coronacrisis heeft Elijah als nieuwe studentassessor misschien wel het moeilijkste jaar toebedeeld gekregen. Toch wil hij studenten weer naar de stemlokalen op de hogeschool trekken, liefst met zijn eigen studentenpanel. ‘Ik snap dat mensen liever met hun vrienden chillen dan dat ze na de les nog op school rondhangen.’

CV

Elijah Alvares (22) is geboren in Amsterdam Zuidoost, en groeide op in Zwaag, een dorp in de regio West-Friesland. Hij studeerde aan het ROC in Amsterdam, en is nu derdejaars student Bestuurskunde aan de HvA. Naast zijn werk als studentassessor is hij secretaris Landelijk Netwerk Diversiteit en Inclusie bij de PvdA. Eerder was hij politiek actief in Amsterdam-Noord. Sinds 1 augustus is hij studentassessor, en vertegenwoordigt hij de studenten in overleg met het hogeschoolbestuur.

Hoe vertegenwoordig je studenten die nauwelijks op de campus te vinden zijn?

‘Ik weet dat ik daarin realistisch moet blijven. Ik ben in mijn eentje en kan nooit 44.000 studenten vertegenwoordigen. Vooral niet nu het merendeel van die studenten thuiszit. Maar ik wil studenten wel gebruik laten maken van de routes die er al zijn, zoals de medezeggenschapsraad. Ik schrok van de opkomst van de afgelopen verkiezingen. Laatst sprak ik een vierdejaars student die geen idee had wat een studentassessor is. Dat wil ik veranderen. Ik ga me bezighouden met diversiteit en inclusie, maar ook met studentenwelzijn. Dat is in de coronaperiode nog belangrijker.’

Je bent een actieve student, iets wat niet heel gebruikelijk is op het hbo. Eerder was je lid van het dagelijks bestuur van de studentenvereniging BSKA en ook betrokken als studentassistent bij de Raad van Advies van de HvA. Waar komt die houding vandaan?

‘Toen ik zestien was, ging ik naar het mbo in Nieuw-West. Mijn docent Laura Polder nam me toen mee naar een onderwijscongres, en daar is het allemaal begonnen. Ik vond dat fantastisch.’

‘Ik heb al veel op de HvA gedaan, maar op een gegeven moment dacht ik: ik wil gewoon met de baas van de HvA aan tafel zitten. Een quote van Sylvana Simons daarover vind ik heel mooi: “Soms moet je gewoon naar binnen lopen met je eigen stoel en aan tafel gaan zitten.” Dat heb ik met deze functie gedaan.’

‘Op mijn zestiende ben ik naar Amsterdam gevlucht, ik moest de wijde wereld in’

‘Ik vind het daarbij belangrijk om mijn gezicht te laten zien. Ik ben een homoman van kleur, en dat wil ik laten zien aan de bobo’s die vaak op hoge plekken zitten. Ik ben er, en achter mij is een hele groep dezelfde mensen die óók graag wil maar nog over een drempel moet stappen.’

 

Je groeide op in Zwaag, een klein stadje in Noord-Holland. Dat lijkt me best een moeilijke omgeving voor een homoseksuele jongen van kleur.

‘Ik had een fijne, open vriendengroep, maar het was zeker lastig. Ik kon er niet goed mee omgaan dat er geen enkele andere homo rondliep die ik kende. En dan was ik ook nog de enige zwarte jongen in mijn examenjaar op de mavo. De regio West Friesland is best conservatief, ook als je kijkt naar hoe erg de inwoners vasthouden aan Zwarte Piet en het standbeeld van J.P. Coen. Toen ik zestien werd en mijn mavodiploma haalde, ben ik gevlucht naar Amsterdam. No way dat ik naar het mbo in Hoorn zou gaan. Ik moest de wijde wereld in.’

Beeld: Eigen beeld | Elijah Alvares

‘Ik paste niet in die levensstijl. Ik voelde me een eenhoorn in een gebied waar alles grijs was. Toen ik naar Amsterdam ging, bestond het studenten-ov nog niet voor mbo-studenten. Dat kostte zo veel geld, ik geloof wel 400 euro per maand. Ik ben mijn moeder daar nog altijd heel dankbaar voor.’

 

Waarom heb je gekozen voor deze functie? Wat moet er veranderen op de HvA?

‘De manier van een actieve student zijn die we nu hebben op de HvA, trekt een bepaald type mensen, namelijk studenten die graag de politieke kant op willen. Ik wil ook de studenten aanspreken die dat niet willen. Ik snap ook dat actief zijn soms nogal saai is. Als ik een vragenlijst moet invullen en die langer dan 10 minuten duurt, begin ik ook ongeduldig te worden. Ik snap dat mensen liever met hun vrienden chillen dan dat ze na de les nog op school rondhangen. Maar ik ben optimistisch. Ik geloof dat studenten actief kunnen zijn, maar dat je ze moet je aanreiken hoe ze dat moeten doen. Ze kunnen actief worden op een andere manier dan hoe het nu gaat.’

Hoe wil je dat bereiken?

‘Ik wil het zo laagdrempelig mogelijk maken om een actieve student te zijn. Ik wil het studentenpanel weer spannend maken. Waarom noemen we het niet de ToriTTori is Surinaams voor praatjes.afel? Dat geeft het sfeer, een beetje kleur. Ook wil ik dat de HvA minder uit eilandjes bestaat. Stel je voor: ik werk later bij de gemeente Amsterdam en ik krijg een vraag over obesitas in Amsterdam-Noord. Hoe mooi is het als ik die vraag kan stellen aan iemand van Voeding en Diëtetiek die ik op de HvA heb ontmoet? Studenten van verschillende werelden moeten meer samenwerken. Bijvoorbeeld door samen projecten te doen.’

 

Op Twitter heb je het vooral over maatschappelijke zaken, maar je reageert ook op kritiek die je krijgt. Aan iemand die zegt dat je “nooit de top gaat halen”, antwoord je: “Ik drink graag een kop koffie met je. Ik ben benieuwd naar je verhaal.”

‘Er zijn mensen die zeggen dat je niet met iedereen in gesprek moet gaan. Maar ik weet waar zulke verwoordingen vandaan komen. Ik begrijp dat sommige mensen klaar zijn met hoe de wereld er nu voor staat. Ik geloof niet dat iemand zomaar nare dingen zegt online, daar zit altijd meer achter. Dat kan een gevoel zijn, een samenloop van nare gebeurtenissen en ervaringen.’

‘Af en toe moet je je persoonlijke opvattingen opzij zetten en gewoon het gesprek aangaan’

‘Ik weet niet hoe iemands leven eruitziet, en het neemt niks van mij af als ik met zo iemand koffie ga drinken. Af en toe moet je je persoonlijke opvattingen opzij zetten en gewoon het gesprek aangaan. Dat kost heel veel energie, maar op de lange termijn komt er iets positiefs uit.’

 

Dat klinkt alsof je politieke ambities hebt. Wat wil je in de toekomst doen?

‘Ik zou graag Tweede Kamerlid worden, ja. Misschien wel wethouder in Amsterdam of Haarlem. Ik hou van grote steden waar ik oplossingen kan zoeken voor sociale problematiek. Of ik dat in Hoorn zou doen? Dat weet ik niet. Ik geloof niet dat ik de Messias ben die in zo’n gemeente de problemen kan oplossen. Ik ben een jongen van kleur, en dat kan soms al een obstakel zijn. En dan is het goed om iemand anders dat te laten doen. Je moet weten waar je kracht ligt.’