Hoe gaat het nu met de HvA’ers in het buitenland? – deel 2

27 maart 2020
Beeld:

Minhanh Nguyen | Het bed van Minhanh Nguyen in het ziekenhuis in Vietnam

Geplaatst door
Suzan Stekelenburg Andrea Huntjens
Op
27 maart 2020

Ze verblijven op een schip midden op de oceaan, of zijn in quarantaine in Vietnam: vorige week spraken we vijf HvA’ers in het buitenland. Voor sommigen is hun buitenlandse avontuur vroegtijdig geëindigd, maar wat als je niet meer terug kunt naar Nederland?

‘In twee weken tijd heb ik nu al drie coronatests gehad’

Minhanh Nguyen (21, International Business & Management) verblijft in een ziekenhuis in Hanoi, Vietnam

 

‘Ik ben gisteren met de ambulance naar dit ziekenhuis vervoerd, omdat ik sinds een paar dagen koorts heb en veel hoest. Omdat er in het ziekenhuis nog betere zorg is dan in het militaire kamp, leek het de artsen beter dat ik hierheen ging. Ik ben heel blij dat ik nu in dit ziekenhuis lig, de faciliteiten zijn een stuk beter en ik heb nu mijn eigen badkamer. In twee weken tijd heb ik nu al drie coronatests gehad, en een neus, keel- en bloedonderzoek.’

Beeld: Minhanh Nguyen | Minhanh in het ziekenhuis van Hanoi

‘Uit die laatste test bleek dat ik negatief testte op het virus. Dat dacht ik al, want ik krijg altijd koorts als de temperaturen zo verschillen als nu. Als het goed is, word ik zondag uit het ziekenhuis ontslagen. Het liefst ga ik dan terug naar Nederland om mijn vriend te zien, want hij is alleen thuis en voelt zich eenzaam. Maar mijn vlucht naar Schiphol op 31 maart is gecanceld. Ik ga dus naar mijn ouders hier in Hanoi, en voor de veiligheid moet ik daar dan zeven dagen blijven. Hopelijk kan ik daarna zo snel mogelijk terug naar Nederland.’

 

‘Ik heb geen idee wanneer ik weer naar school kan, omdat het nog steeds onduidelijk is wanneer er weer wordt lesgegeven op de HvA.Dit interview is gehouden vlak voordat de HvA besloot om tot het einde van het collegejaar geen fysiek onderwijs meer te geven. Ik probeer hier nog wat aan schoolopdrachten te werken op mijn laptop, maar dat gaat niet zo makkelijk. Gelukkig heb ik uitstel gekregen voor al mijn deadlines.’

Beeld: Minhanh Nguyen | Het uitzicht vanuit de kamer van Minhanh

‘In de rij voor het KLM-kantoor werd geduwd en voorgedrongen’

Arianne Doppenberg (23, Creative Business) was voor stage op Curaçao, en is nu een paar dagen terug in Nederland


‘Ik vloog afgelopen maandag aan het einde van de middag terug naar Nederland. Er was iets misgegaan met de betaling van mijn vliegticket. Ik ging naar het KLM-kantoor op Curaçao om het probleem op te lossen, maar daar was het onwijs druk. In de rij werd geduwd en voorgedrongen. Iedereen was in paniek en bang om niet naar huis te kunnen. Het vliegtuig was aardig vol, er waren nog maar een paar vrije plekken.’

Beeld: Arianne Doppenberg

‘Mijn vlucht naar Nederland ging pas een week nadat ik had besloten om terug te gaan. Toen ging alles ook dicht: cafés, scholen, winkels en zelfs sommige stranden. Toen we met een groep van vijf vriendinnen naar het strand gingen, kregen we een preek van een bezoeker. Hij vroeg ons: “Willen jullie corona krijgen? ” We mochten niet samen op het strand liggen, alleen apart van elkaar, in groepjes van twee en drie.’

 

‘Gelukkig denkt mijn stagebedrijf goed mee over hoe ik mijn stage alsnog af kan maken. Ik werk nu van negen tot vijf vanuit mijn het huis van mijn ouders, volgens de Nederlandse tijd. Doordat het in Curaçao zo veel later is, is het lastig om te communiceren met collega’s. Ik hoop dat de HvA dit ook accepteert, daar heb ik nog niets over gehoord.’

 

‘Mijn stage zou officieel tot 15 juni duren. Maar aangezien de maatregelen in Nederland tot 1 juni van kracht blijven, denk ik niet dat ik nog terugga. Hooguit deze zomer twee weken, dan kan ik alsnog naar het festival dat ik voor mijn stage op Curaçao heb georganiseerd.’

Beeld: Arianne Doppenberg | Toeristen staan in de rij voor het vliegveld

‘In het restaurant moesten we in een hoekje gaan zitten, voor als er controle kwam’

Ton van Beek (studeert Aviation, 21) was voor werk in Duitsland, en is nu een paar dagen terug in Nederland

 

‘Afgelopen woensdag kwam er een nieuwe maatregel in Duitsland. Alle restaurants zouden vanaf 18 uur sluiten. Toen wij rond die tijd nog ergens zaten te eten, dachten we dat we weg moesten. Maar dat hoefde van de eigenaar niet. We konden ergens in een donker hoekje zitten, voor het geval er controle kwam, en zo mochten we nog een uur blijven zitten. Naast ons zaten nog twee groepjes.’

Beeld: Ton van Beek

‘Sowieso leken veel Duitsers zich niks aan te trekken van de verscherpte maatregelen. De drukte nam niet af. Doordat het mooi weer was, waren de straten en parken hartstikke vol. Alleen de winkels gingen vroeg dicht. Van die anderhalve meter afstand heb ik ook niks gezien.’

 

‘Vorige week vrijdag kwam ik terug. Het vliegtuig zat redelijk vol. Destijds golden er nog geen maatregelen, maar door mijn werk bij KLM weet ik dat die er nu wel zijn. Zo legt de crew voortaan het eten al vantevoren op de passagiersstoelen, en moeten reizigers zelf hun vuilnis meenemen van boord. Ik werk wel nog drie dagen per week op Schiphol, de rest doe ik thuis. Dat is heel gek. Het is nu nog rustiger dan het normaal gesproken middenin de nacht is. De parkeerplaatsen zijn leeg, bussen rijden minder vaak en behalve de Albert Heijn is er weinig open. Zo leeg heb ik het nog nooit gezien.’

Beeld: Ton van Beek | Op Schiphol is het overdag rustiger dan het normaal middenin de nacht is.

‘Op het vliegveld controleerden ze of niemand mondkapjes meenam’

Giacomo Colamassaro (22, International Business & Management) studeerde in Seoul, Zuid-Korea, en is nu een paar dagen terug in Nederland

 

‘Er is in een week tijd een hoop veranderd. Vorige week woensdag kreeg ik een e-mail van HvA waarin mij sterk werd aangeraden om terug naar Nederland te komen. Ik twijfelde, en wist echt niet wat ik moest doen. Daarom belde ik mijn ouders. Zij wonen in Italië, en omdat de situatie daar nu zo heftig is, wilden ze graag dat ik in de buurt was. Daarom ben ik vorige week donderdagavond teruggevlogen. Op vrijdagmiddag kwam ik aan op Schiphol.’

Beeld: Giacomo Colamassaro | Giacomo verkent de straten van Seoul

‘Op het vliegveld werd alle bagage extra gecontroleerd. Ze checkten of niemand mondkapjes of desinfecterende handgel meenam. Directe vluchten van Korea naar Nederland gaan er niet meer, maar ik vloog via Dubai, en dat kan gewoon. In Dubai was het alsof er niks aan de hand was: alle winkels waren open, en druk ook. Op Schiphol was er geen enkele controle. De koffers van alle vluchten kwam op een bagegeband terecht, waar iedereen dus op een hoopje bij elkaar stond. Echt veilig voelde dat niet.’

 

‘De dag nadat ik terugkwam, kreeg ik een e-mail van mijn universiteit in Korea. Ze zeiden dat er geen online colleges beschikbaar komen voor studenten die het land verlaten hebben. Ik heb gesproken met het International Office, en zij proberen iets voor de uitwisselingsstudenten te regelen. Ik wil niet dat dit semester voor niks is geweest. De beurs die ik heb ontvangen, moet ik teruggeven omdat ik mijn uitwisseling niet heb afgemaakt. Alle kosten die ik tot nu toe heb gemaakt, krijg ik gelukkig wel vergoed. Momenteel voelt het wel een beetje alsof ik een semester heb weggegooid, want ik kan nu ook geen stage of werk vinden. Eigenlijk zit ik alleen maar op de bank.’

Beeld: Giacomo Colamassaro | Het vliegtuig waarmee Giacomo terug naar Nederland vloog

‘Misschien kan ik afstuderen aan boord’

Pieter Westerink (21, Maritiem Officier) is voor stage op een schip in de haven van Nordenham, Duitsland

 

‘Vorige week voer ik nog midden op zee, maar nu ben ik in de haven van Nordenham in Duitsland. We blijven hier ongeveer tien dagen, daarna gaan we naar Taiwan. Daar doen we ongeveer een maand over. Het is nog maar zien wat daar de situatie is, of wordt.’

Beeld: Pieter Westerink | Pieter aan boord van De Happy Sky

‘Voor mij is er niet zo veel veranderd, maar dat komt vooral door mijn aparte situatie. Mijn werk is al een soort quarantaine. Ik werk dan ook nog steeds de hele dag. Er mogen alleen niet zomaar mensen van buitenaf het schip op, dat is anders dan normaal. Voor mij is de situatie aan boord heel goed: ik kan hier naar de sportschool, er is een kapper. Allemaal dingen die in Nederland nu niet kunnen.’

 

‘Er zijn door mijn werkgever wel extra protocollen opgesteld. Zo wordt de bemanning niet afgelost, en kan het dus zomaar zijn dat ik langer aan boord blijf. Ik begin langzaam door te krijgen wat er in Nederland allemaal gebeurt, en wat het voor iedereen betekent dat alles stil ligt. Daarom heb ik ook geaccepteerd dat ik hier langer blijf, misschien kan ik zelfs wel aan boord afstuderen.’