Challenge: redacteur Suzan dwingt zichzelf tot minder schermtijd
Esra Can | Suzan Stekelenburg
Beeldredacteur Suzan Stekelenburg besteedt op een dag makkelijk meer dan drie uur aan haar telefoon. Tijd voor actie. Deze week beperkt ze haar schermtijd tot een half uur per dag. Haar challenge legt ze vast in twee vlogs.
‘Zéven uur, zo lang zit ik per week op Whatsapp’, vertelt Suzan Stekelenburg (22) verbijsterd. Suzan is oud-student Creative Business en beeldredacteur bij HvanA. Sinds Apple inzicht geeft in haar telefoongebruik, valt ze van de ene verbazing in de andere. ‘Soms meldt mijn iPhone dat ik drie uur en twintig minuten op mijn telefoon heb gezeten. Wat had ik allemaal in die tijd kunnen doen?’
Suzan is deze week beperkt tot maximaal een half uur aan telefoonschermtijd. Ze mag zelf weten hoe ze dat half uur besteedt en of ze die tijd onafgebroken of in delen inzet. Dat geldt voor privé en voor werk, voor alle apps en ook voor het bellen.
De challenge is gericht op haar telefoon, ze mag dus wel haar werk doen op een computerscherm. Om valsspelen te voorkomen, heeft de redactie haar daarom tijdelijk ontslagen van taken op sociale media. Haar werk op de computer zal daarom voornamelijk bestaan uit schrijven, research en het bewerken van foto’s en video’s.
Suzan houdt in twee vlogs bij hoe het gaat en waar ze tegenaan loopt. Ook toont ze dagelijks voordat ze gaat slapen de uitslag van haar schermtijd.
Volgens een onderzoek zou Suzan daarmee het dagelijks gemiddelde van twee uur en vijftien minuten overschrijden. Alleen al met die tijd staar je in een jaar ruim een maand naar je telefoon. Er zijn maatregelen om je schermtijd te beperken, maar die zijn niet genoeg, ervaart ze. ‘Ik heb applimieten ingeschakeld, zoals voor Snapchat. Maar zodra ik een melding krijg over mijn bereikte limiet, klik ik die gewoon weg. Voor Instagram heb ik de beperking bij voorbaat al opgeheven, dat is niet eens realistisch.’
Treinreis
De maat was vol toen ze zag dat haar schermtijd met 28 procent was gestegen ten opzichte van de week ervoor. Vooral in de trein, als ze vanuit Utrecht naar Amsterdam reist, is haar telefoon vaste prik. ‘Mijn reis duurt twintig minuten. In die tijd zit ik onafgebroken naar mijn scherm te kijken. Ik zou het uitzicht vanuit de trein niet kunnen beschrijven.’
Oftewel: tijd voor actie. Na flink wat mentale voorbereiding is Suzan maandag begonnen met de challenge. Na een week deelt ze haar ervaringen in twee vlogs. Bekijk hieronder hoe Suzan de eerste dagen afkickte van haar telefoon.
‘Ik keek op tegen de momenten dat ik me ging vervelen’, vertelt Suzan. ‘Niet zomaar vervelen, maar zoals je dat vroeger had als kind. Als ik in de trein om me heen kijk zit echt iedereen op z’n telefoon. Het lijkt me lastig om me dan in te houden. Tegelijkertijd is dat ook mijn motivatie: het is toch belachelijk dat ons hele leven zich afspeelt in dat kleine schermpje?’
Een compleet telefoonloos leven is onrealistisch in deze tijd. Suzan hoopt daarom vooral dat de beperking leidt tot een meer gebalanceerd gebruik. ‘Ik hoop dat ik hierna echt nee kan zeggen tegen die constante neiging om steeds online te zijn. Hopelijk wordt mijn telefoon gewoon weer een gebruiksobject, in plaats van een excuus om uren doelloos te scrollen.’ Bekijk hieronder deel 2 van de vlog, waar de verveling toeslaat.
