Aan het werk: Ruveyda is de helpende hand voor verstandelijk beperkten
Privéarchief Ruveyda Nas
Aan het werk na je studie. Sommigen stellen het zo lang mogelijk uit en anderen kunnen juist niet wachten tot ze aan de slag mogen. Wat vinden oud-studenten van hun werk en hoe kwamen ze aan hun baan? Ruveyda Nas werkt als woonbegeleider bij Cordaan.
Naam: Ruveyda Nas
Leeftijd: 28
Functie: Woonbegeleider (flexwerk)
Studie: Pedagogiek
Afgestudeerd: Juli 2018
Salaris: Tussen de 1.500 en 2.000 euro bruto (24-32 uur per week)
Wat doe je?
‘Ik werk sinds zes maanden als woonbegeleider bij zorginstelling Cordaan in Amsterdam. Ik help en begeleid mensen met een licht verstandelijke beperking, die wonen op een locatie van Cordaan. De mensen die ik help zijn heel divers, maar ze hebben allemaal een IQ van tussen de vijftig en zeventig. Bij normale mensen ligt dat ongeveer tussen de negentig en honderdtwintig.’
‘De mensen waar ik mee werk zijn eigenlijk volwassen kinderen’
‘Door hun lage IQ kunnen de bewoners moeilijk een verband leggen tussen oorzaak en gevolg. Hun denkniveau is vergelijkbaar met dat van een driejarig kind. Ik help ze om hun agenda bij te houden, op tijd op afspraken te verschijnen of herinner ze aan huishoudelijke taken. We hebben met iedereen dagelijks even een contactmomentje. “Hoe gaat het? Waar ben je momenteel mee bezig?,” vragen we dan.’
Hoe ben je aan dit werk gekomen?
‘Een vriendin heeft mij overgehaald bij Cordaan te solliciteren. Ik stond eigenlijk op het punt een baan in de pedagogiek te zoeken op een basisschool. Ik wilde altijd al op een basisschool werken. Maar die vriendin was vasthoudend en wist zeker dat ik goed in het team zou passen. Dus ik besloot ik het te proberen.’
Wat leerde je hier wat je niet op je studie leerde?
‘Wat ik tijdens mijn studie niet heb gehad is diepgang over licht verstandelijk beperkte mensen. De opleiding is helemaal gericht op jeugdigen en hun ouders, terwijl de mensen waar ik mee werk eigenlijk volwassen kinderen zijn. Ik had er daarom ook nooit over nagedacht om met verstandelijk beperkten te gaan werken.’
‘Ik vind dat deze groep belangrijk is om rekening mee te houden in de pedagogiek. Ouders kunnen kinderen krijgen die een verstandelijke beperking hebben, of zelf opgevoed zijn door ouders met een beperking. Dat realiseer ik me sinds ik aan het werk ben veel meer.’
Wat vind je leuk aan dit werk?
‘De dankbaarheid op de gezichten van de cliënten. Ik moest laatst een cliënt aan een afspraak herinneren. Ik liep even naar zijn woning om een praatje te maken. Toen ik vertrok bedankte hij me dat ik was gekomen. Op die momenten merk je dat als jij open tegen anderen bent, zij dat ook tegen jou zijn. Het is ook heel mooi om te zien dat hoe vaker je er bent, hoe meer je cliënten je vertrouwen.’
‘Het is heel mooi om te zien dat hoe vaker je er bent, hoe meer je cliënten je vertrouwen’
Wat vind je minder leuk?
‘Het frustreert mij weleens dat je bij sommige cliënten geen vooruitgang ziet. Vaak geven we cliënten meer vrijheden en verantwoordelijkheden als ze bijvoorbeeld een tijd netjes naar werk gaan en zich aan hun schema houden. Sommige cliënten vallen zodra ze meer vrijheid hebben meteen terug, dat is jammer.’
‘Gelukkig zijn er ook succesverhalen. Laatst is een jongen verhuisd naar een locatie met meer vrijheid nadat hij twee jaar netjes op tijd opstond en op de sociale werkplaats goed werk liet zien. Dat geeft een goed gevoel.’
Hoe zie je de toekomst?
‘Ik zou bij Cordaan wel door willen groeien en persoonlijk begeleider worden. Ik heb een sprong gewaagd en vind het werken met deze groep leuk. Daarom zou ik op langere termijn wel als pedagoog aan de slag willen op een basisschool of middelbare school voor speciaal onderwijs, een perfecte combinatie.’
