Master op de uni doen? Deze studenten namen de hindernisbaan
iStock (bewerking HvanA)
Ambitieus? En gaat je hbo-studie je makkelijk af? Dan heb je misschien al eens gedacht aan een master op de universiteit. Tolga, Fleur en Eva vochten om aan een wo-master te kunnen beginnen. ‘De toelating is echt absurd.’
Niet mee met je ouders op vakantie, je sociale leven tijdelijk vaarwel zeggen en dagen slijten in de bieb. Eva (23, International Business & Languages) heeft flink wat offers moeten brengen, toen ze besloot een universitaire master Marketing te willen doen aan de Vrije Universiteit.
De offers bleken uiteindelijk voor niets te zijn. Twee jaar later studeert ze in Zwolle. Een master op hbo-niveau. Eva is niet haar echte naam. Ze wil anoniem blijven vanwege de angst voor het oordeel van toekomstige werkgevers. ‘Ik kijk echt terug op een periode van tijd- én geldverspilling. Het voortraject om een universitaire master te mogen doen is inhumaan.’
‘Ik kijk echt terug op een periode van tijd- én geldverspilling. Het voortraject is inhumaan’
Gmat-toets
Het geld ging vooral naar pogingen om de zogenoemde Gmat-toets te halen. Veel hbo-studenten die willen doorstromen na hun bachelor, krijgen daarmee te maken. De toets wordt aangeboden door een commercieel bedrijf en test analytische vaardigheden en kennis van de Engelse taal. Deelname kost 250 dollar per keer. Eva is ruim 1700 euro armer, nadat ze de test vier keer maakte en voorbereidende cursussen volgde.
Fleur Leijtens (23, Technische Bedrijfskunde) had een keuze: óf een 7,5 gemiddeld voor al haar bachelorvakken, óf een score van 550 halen op de Gmat-toets. Fleur moest de test maken, omdat ze een gemiddelde van 7,4 had.
Fleur: ‘De toelating is echt absurd. Alleen al de voorbereiding op zo’n Gmat-toets kost je zeker een maand fulltime werk. Ik deed dat naast de afronding van mijn bachelor. Naast de kosten voor de test moet je ook extra bijbetalen als je je resultaten in wilt zien of als je een oefentest wilt doen.’
Niet zo gek dat minister Ingrid van Engelshoven (D66, Onderwijs) het vanaf studiejaar 2019-2020 verbiedt om studenten op te zadelen met de kosten van dit soort dure tests. ‘Het is juridisch niet toegestaan studenten op de laten draaien voor kosten buiten het betalen van het collegegeld’, schrijft zij in een brief aan de Tweede Kamer.
Dat komt voor Eva en Fleur te laat. Fleur heeft 250 dollar betaald voor de Gmat-test, die ze niet haalde. Uiteindelijk werd ze op de UvA toch toegelaten tot een premaster, ondanks haar te lage gemiddelde. ‘De Gmat is niet eens een goede graadmeter. Ik heb hem twee keer niet gehaald, maar haal nu op mijn premaster hoge cijfers.’
Dat iedere universiteit andere voorwaarden hanteert, levert een hoop uitzoekwerk op
Doolhof
Dat iedere universiteit zijn eigen voorwaarden hanteert voor de toelating van hbo-studenten levert een hoop uitzoekwerk op. Tolga: ‘Ik heb behoorlijk wat tijd achter de laptop doorgebracht. Heel veel mensen zullen net als ik niet hebben geweten dat universiteiten verplicht zijn de mogelijkheden op een schakeltraject te onderzoeken voor individuele studenten. De Universiteit Utrecht zet gewoon op de site: hbo’ers kunnen niet beginnen aan een master. Ik dacht toen ik dat las: laat maar zitten.’
Eva en Tolga vinden dat de voorlichting en begeleiding op de HvA beter kan. Eva: ‘In het begin van het derde jaar kreeg ik voorlichting over masters, terwijl de cijfers die je in de eerste jaren van je bachelor haalt, ontzettend veel invloed hebben.’
Overweeg jij om een master op de universiteit te doen? ‘Probeer dan na je propedeuse al door te stromen naar een bachelor op de universiteit,’ adviseert Tolga. ‘Dan hoef je veel minder vaak een test te maken of een premaster te doen.’ Fleur: ‘Meld je altijd aan, ook als je niet aan de eisen voldoet. Het kan zomaar ineens wel lukken.’
